به نظر من آثار او (هیچکاک) نه ترسناک که اضطرابآورند. و این اضطرابها برآمده از آگاهی ماست از خطر، و ناآگاهی ما از سرانجام راه.هایی که در پیش داریم؛ مثل دلهره کسی که در تاریکیِ جایی ناشناخته راه میرود. فیلم ترسآور، معمایی، جنایی، روانی، جاسوسی، سیاسی و عشقی و غیره همه برای او انعکاس این بینش است و نه چیزی دیگر. به این ترتیب شیوهی او نشان دادن ما به ماست؛ از طریق کسی را در جای ما قرار دادن و او را در موقعیتهایی که میتواند برای ما پیش آید به حرکت درآوردن. شیوهی او یکی کردن دم به دم قهرمان و تماشاگر است؛ به کمک در نزدیکترین فاصله ماندن، و زاویهی نگاه قهرمانان را به تماشاگران دادن، و گاه فاصله گرفتن و موقعیت کلی و خطری که تهدیدشان میکند را نشان دادن، و باز نمایش از نزدیک تقلای او یا آنها برای نجات یا گریز، یا چرخاندن شرایط به سود خود.
هیچکاک در قاب – بهرام بیضایی
#هیچکاک
#بیضایی
@NazariyehAdabi