#دعا_از_قرآن در
دعا هیچ ناامیدی نیست، یا مستجاب می شود، یا ضرری
از آن دفع می شود، یا ثوابی انباشته می شود.
برخی
از سلف گفتند:
هر گاه خداوند زبان تو را با
دعا و خواهش باز کرد، بدان که می خواهد به تو عطا کند و این به خاطر صداقت وعده او در اجابت
دعا کنندگان است، مگر خدای متعال نفرمود:
﴿ فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ﴾﴿١٨٦ بقره﴾
«من نزدیکم و دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند، پاسخ میگویم (و نیاز او را برآورده میسازم)».
اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي
خدايا تو را مى خوانم چنان كه فرمانم دادى، پس مرا اجابت كن چنان كه وعده ام نمودى
اللَّهُمَّ اكْفِنِي بِحَلَالِكَ عَنْ حَرَامِكَ وَأَغْنِنِي بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ
خدایا حلالت را مورد کفایتم قرار ده تا به حرام نیازم نیفتد و به فضل خودت مرا بینیاز فرما
از هرکس دیگری
رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
«پروردگارا!
از ما بپذیر، که تو شنوا و دانایی!
وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
و توبه ما را بپذیر، که تو توبهپذیر و مهربانی!