آذربایجان یک نام پارسی است، در زبان پارسی پهلوی ( تاتی ) به آتش، آذر می‌گویند ( مهر آبان آذر ). پیش از اسلام به آذربایجان، آذربایگان می‌گفتند. در زبان پارسی به نگهداری می‌گویند بایگانی ( بایگان = نگهدار ) و آذربایگان یعنی سرزمین نگهدار آتش. ( برخی می‌گویند برای وجود آتشکده‌های زرتشتی در آنجا است )
پس از ورود اسلام به ایران به دلیل نداشتن گ در زبان عربی، آذربایگان را آذربایجان مانند پارسی که فارسی گفتند
و خوب است که بدانیم در زبان پارسی به رعدوبرق می‌گویند آذرخش
🔥 رعدوبرق واژه‌ای عربی است.
تبریز هم یک نام پارسی است که از تب + ریز گرفته شده و در زبان پهلوی تَوریز(تَو = تب) و توریژ هم واژه‌ای کُردی است.
ترک واژه‌ای پارسی است که ایرانیان نخستین بار این نام را برای مردم آسیای میانه به کار بردند مانند واژه
#تازی که ایرانیان نخستین بار این نام را برای مردم
#عرب به کار بردند.
نام باستانی آذربایگان، آذرآبادگان بوده که فردوسی هم می‌گوید:
آذرآبادگان من، مگر بی تو می‌شود زمزمه ارس شنيد ؟ مگر بی تو می‌توان به معنای وطن رسيد ؟
آذربایگان پاره تن ایرانزمین است
❤️🤍💚پاینده ایران یکپارچه
❤️🤍💚#چو_ایران_نباشد_تن_من_مباد
