روز دانشجو به تاریخ ۱۶ آذر، در حالی از راه میرسد که همچنان تعدادی از دانشجویان به دلیل فعالیتهای صنفی یا ابراز عقیده در زندان به سر میبرند و یا با احکام قضایی ناعادلانه مواجه شدهاند.
از این میان می توان به محکومیت سها مرتضایی، فعال دانشجویی و دبیر اسبق شورای صنفی دانشگاه تهران به ۶ سال حبس تعزیری، محکومیت بهاره هدایت، فعال دانشجویی و زندانی سیاسی سابق به ۴ سال و ۸ ماه حبس تعزیری، پروندهسازی مجدد علیه پریسا رفیعی، فعال صنفی دانشگاه تهران که در حال تحمل دوران محکومیت پیشین خود در زندان اوین است و همچنین بازداشت و آزادی محمد خانی دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه علامه طباطبائی با تودیع قرار وثیقه در آبانماه امسال اشاره کرد. علی یونسی، دانشجوی مهندسی کامپیوتر و امیرحسین مرادی، دانشجوی فیزیک دانشگاه صنعتی شریف نیز از فروردینماه امسال در زندان اوین در بازداشت بسر میبرند.
🔴 نظام جمهوری اسلامی، در یکی از بحرانی ترین وضعیت های خود به سر می برد. بحران معیشت، اعمال خفقان و بحران آزادی های اجتماعی و سیاسی، ناامنی و ... همه و همه با گسترش ویروس کرونا، شکل وخیم تری به خود گرفته اند. تعطیلی مطلق دانشگاه (در حالی که هیچ نهاد دیگری این شکل از تعطیلی را به خود ندیده است) در کنار پدید آوردن مسائل و مشکلات صنفی جدید برای دانشجویان، میدان عمل را نیز از آنان گرفته است. با وجود این شرایط آیا دستگاه سرکوب، از کار افتاده یا تعطیل است؟
میدان دانشگاه، خالی است اما نیروی سرکوب به درون خانه ها ریخته است تا قلع و قمع هرگونه عنصر فعال را در سکوت، پیش ببرد. مسئله نه فقط سرکوب دانشگاه، بلکه همزمان سرکوب سیستماتیک معترضان آبان و دی، فعالان زنان، کارگری، معلمان و... نیز هست. نظام موجود حل بحران ها را با اعدام و زندانی کردن و شکنجه و حذف و طرد زنان و مردانی پیش می برد که در برابر نقش خودِ سیستم در پدید آمدن این بحران ها سکوت نکرده اند.
ویروس سرکوب، نقشی پررنگ در پیشبرد این سرکوب های سابقا موجود داشته است. هرچند دانشگاه خالی و جامعه در شوک ویروس است اما همچنان سکوت را جایز نمی دانیم.
امشب، در آستانه 16 آذر، ساعت 21، در توییتر و دیگر شبکه های اجتماعی، از #ویروس_سرکوب، می گوییم. از تداوم بازداشت الهام صمیمی بعد از گذشت قریب به دو هفته و از احکام و اعدام و سرکوب بین دانشجویان و دیگر نیروهای اجتماعی.