نان و آزادی

مریم بهرمن

کانون زنان ایرانی

از این که کتابی را یک جرعه بخوانم خاطره‌های بسیاری دارم . شیراز، اتاقم و سال‌های دور ولی نزدیک‌.این سالها هم کم نبوده کتابی که یک شبانه روز درگیرش شوم ولی باز با همان حس و حال آن روزها در اتاقم.
هفته‌ی گذشته کتاب افسوس برای نرگس‌های افغانستان از آن کتاب های یک جرعه‌ای شد. کتاب را سال‌های پیش خریده بودم و گذاشته بودمش به وقتش برای خواندن، که وقت‌ش شد در سه سالگی تصرف مجدد افغانستان توسط طالبان. کتابم شیراز مانده بود و این کتاب، امانتی بود از باغ کتاب ملک . یک روز صرفا برای دیدن باغ کتاب به آنجا رفتم اما دست خالی بر نگشتم که یکی از آن کتاب‌ها افسوس برای نرگس‌های افغانستان نوشته‌ی ژیلا بنی‌یعقوب (سفر به نیمروز، کابل، دره ی پنجشیر و هرات) انتشارات کویر بود.
ژیلا من را با خودش می کشاند، ‌گاهی دلم می‌خواست بیشتر پیش آن زن ایرانی در هرات بمانم اما ژیلا می‌رفت ، گاهی حوصله‌ی اتاق شلوغ هتل در سفر گردهمایی بزرگ زنان روزنامه‌نگار را نداشتم اما ژیلا داشت، گاهی همراه‌ش می شدم در کوچه های سرد کابل ولی همزمان یاد روزی می افتادم که رزومه‌ام را برای کار در کابل نفرستادم و مجبور می شدم چند خط خوانده شده را برگردم و دوباره سرمای سخت کابل را حس کنم، وقتی با رزاق مأمون نویسنده و کارشناس مسائل سیاسی صحبت می‌کرد مدام یاد مژگان و خودم می افتادم در کوچه‌ی خیابان زند، وقتی تصمیم گرفتیم برای ادامه‌ی فعالیت‌هایمان به صورت داوطلبانه‌ و البته نگاه‌مان نسبت به کمک‌های خارجی، هیچ کمکی را برای انجمن قبول نکنیم. در نهایت در گفتگو با لطیف پدرام در فصل ۷ سال ۱۳۸۶ پاسخ برخی سوال‌هایم را در سومین سالگرد سقوط کابل در ۱۴۰۳ گرفتم . در شرایطی که انتقاد گسترده از سوء مدیریت‌ پذیرشِ مهاجرین افغان توسط حاکمیت ایران وارد است، خبر عدم اجازه‌ی ادامه تحصیل زنان و قوانین وزارت امربه‌معروف و نهی‌از‌منکر دولت‌اسلامی‌افغانستان را چند روز پیش خواندم‌ ، قانونی که در آن حتی صدای زن هم “عورت” تعریف شده و دست مجریان قانون را برای آزار و اذیت بازتر کرده است. از دنیای بی‌رحم و کثیف سیاست و منفعت‌طلبی‌های صاحبان قدرت بی توجه به حقوق اولیه ی انسان‌ها و البته ارزش جان‌شان سردرد نرگس را تجربه کردم.
کتاب خواندنی ست . با گیسو جهانگیری شعرش را زمزمه می کنم :
خواهر عزیز افغانم
چقدر دلم می خواهد چهره ات را ببینم
بی تفاوت نمانم
شکی نیست ، می دانم
تو خواهر منی
مثل روح سرگردان
در کوچه‌های مه‌آلود غایب می شوی
در سرزمین مظلوم
در سرزمین اشغال شده …

#معرفی_کتاب
#مهاجرت
#مهاجران_افغانستانی
#زنان_افغانستان
#دختران_افغانستان
#انتشارات_کویر
#کانون_زنان_ایرانی