نان و آزادی

⚀حسن مرتضوی:

«از شوربختی ماست که جنایتکاران و شکنجه‌گران وحشی و بیرحم سال‌ها در ناز و تنعم در کشورهای خارجی زندگی کرده‌اند و اکنون با وقاحتی مثال‌زدنی چهره‌ی کثیف‌شان را به رخ می‌کشند. اما این شوربختی دلیل روشنی دارد.
بگذارید با مثالی نظرم را توضیح بدهم: مدت‌ها پیش کانال آرته فیلمی با عنوان پیمان آدریانا نشان داد که بی‌ربط به وضعیت کنونی ما نیست.
قهرمان فیلم زنی است مدرن، سفرهای خارجی می‌رود، لباس‌های شیک و آلامد می‌پوشد، در هر سفر خارجی برای خانواده هدیه می‌آورد و خلاصه محبوب‌ترین عمه به‌شمار می‌آید. راوی داستان دختری است جوان که شیفته عمه‌ی مدرنش است. عمه خود را کارمند معمولی ارتش شیلی معرفی می‌کند اما بعد از پایان کار پینوشه و گسترش جنبش دادخواهی معلوم می‌شود عمه‌جان عضو پلیس مخفی بدنام شیلی بوده و برای مدتی کوتاه دستگیر می‌شود. اما آزاد می‌شود و قبل از محاکمه فرار می‌کند و به استرالیا می‌گریزد.
دختر جوان به رغم شیفتگی دیوانه‌وارش به عمه شروع به پرسشگری می‌کند و به مصاحبه با او و تحقیق درباره‌ی گذشته‌اش می‌پردازد. عمه همواره نقش خود را در شکنجه‌ها انکار می‌کند اما شواهد به طرز چشمگیری علیه او هستند. جنبش دادخواهی دست به کار می‌شود. #شیلیایی‌های_تبعیدی زندگی را بر او جهنم می‌کنند. روز و شب زیر پنجره خانه‌اش نقش او را در شکنجه و مرگ و ناپدیدسازی اجباری مخالفان برملا می‌کنند....
جنبش دادخواهی ما چه کرده است؟ #رفقا و دوستان عزیزی که سالهاست در خارج از کشور هستند چه کرده‌اند؟ چگونه ممکن است بی‌شرم حیوانی مانند #ثابتی سال‌ها در آرامش زندگی کند و رفقای ما زندگی را برای او جهنم نکرده باشند. چرا؟ چگونه ممکن است که او بتواند در مراسمی علنی با خیال راحت حضور داشته باشد و کسی ماهیت جلاد او را برملا نکند؟
نگویید نمی‌شناختیم. دختر دانشمندش که معروف حضور بوده. مگر می‌شود آدرس او را ندانست. شوربختی ما فقط از خود ماست. دیر شده اما هنوز این امر ممکن است. زندگی را برای #ثابتی باید جهنم کرد!»

◀️ از فیس‌بوک #حسن_مرتضوی

@Grapes_Of_Wrath