رضاشاه درباره اقبال مردم از
برق در تردید بود، در واقع او می‌دانست که بسیاری از تجدد خواهی های حکومت او از سوی مردم با مقاومتی منفی روبرو می‌شود و خواست مشترکی در این زمینه میان مردم و حکومت نمیتوان متصور شد. در نتیجه تصمیم گرفت قانونی از تصویب مجلس بگذراند که طی آن مغازه داران خیابانها را وادار کند که بهای
برق مصرفی معابر عمومی را بپردازند تا کارخانه بر اثر ضررهای احتمالی تعطیل نشود شعار چراغ ها را من روشن می‌کنم بثمر نشست تا پایان دوره قاجار، مردم کوچه و بازار،
برق را تنها در روشنایی خیابان معنی می‌کردند، اما در اوایل دوره رضاشاه آشنایی مردم شهر نشین با پدیده جدید
برق و نیاز اداره‌های نوبنیاد دولتی به
برق و روشنایی شهر در ساعت‌های پس از نیمه‌شب، دولت را بر آن داشت که به فکر تامین
برق شبانه‌روزی بیفتد و در مرحله اول در مورد
برق پایتخت چاره‌ای بیندیشد. در دی‌ماه ۱۳۱۳، محل کارخانه
برق تهران انتخاب و نصب نیروگاه و تاسیس شبکه تهران به کارخانه اشکودای چکسلواکی سفارش داده شد
#رضاشاه بزرگ در عملیات ساخت نیروگاه و توزیع سراسری
برق و زنده‌یاد محمدعلی فروغی
#برق_نداریم
@Naderr_Shah
