#روزنامهخوانی> در بابِ
#گلآقا و سیاسیون
> خندهرو هرکه نیست، از ما نیست
> مجتبی احمدی
#یک. چهارده سال و چند روز از درگذشت «
گل
آقا» میگذرد. زندهیاد «کیومرث صابری فومنی»، فقط همان پدیدهای نبود که میشد با طرحجلدها و صفحات مجله و ستونهای طنز به تماشایش نشست؛ یک وجه خیلی مهم و مؤثر او، ارتباطات و مراوداتش با دیگران بود؛ از زعمای قوم و سیاسیمردان گرفته، تا قلمبهدستها و طنزپردازها.
گل
آقا از همان اول، برادریاش برای «نظام» ثابت شده بود؛ کسی که روزگاری حکم مشاورتِ «محمدعلی رجایی» -رئیسجمهور شهید- را داشت و به شخصیتهایی همچون آیتالله خامنهای –از رئیسجمهوری تا رهبری- نزدیک بود و با بسیاری از بزرگان دیگر مملکت، روابط دوستانه داشت. او البته، عطای «سیاسیمرد» بودن را در قبای دولتی، به لقایش بخشید و تصمیم گرفت در هیأتِ یک «آدم فرهنگی»، -منتقدانه و مشفقانه- «دو کلمه حرف حساب» بزند و بهجای آقای وزیر و آقای مدیر و آقای وکیل، «
گل
آقا» باشد.
گل
آقا از راه دوستیاش با بزرگان ملک، بهدنبال رونق آبدارخانه شاغلام یا بافتن و یافتن کلاهی برای ممدصادق و مشرجب و دیگران نبود، اما از روابط حسنهاش با زعمای قوم، به نفع «طنز» بهره جست. او در روزگاری که نمیشد بهراحتی متن منتقدانه نوشت و طرح شوخطبعانه کشید، توانست خشتبهخشت به برشدن بنای «خانه طنز ایران» کمک کند. مشی و مرام
گل
آقا که در پیشانی مجله مینوشت: «خندهرو هرکه نیست از ما نیست/ اخم در چنته
گل
آقا نیست»، لبِ اخموهای بسیاری را به لبخند رساند و پیشانیِ عبوسهای پرشماری را از درهمکشیدگی رهاند.
گل
آقا توانست این مبنا را به خیلیها بقبولاند که «طنز»، نهتنها دشمنِ دلآزارِ حاکمیت نیست، بلکه دوستِ خیرخواه حکومت است و میتواند با تیزبینی و شیرینی، هم کاستیها و ناراستیها را یادآور شود و هم حال مخاطبان –مردمان- را خوش کند...
#ادامه در:
#غیر_قابل_اعتماد | صفحۀ
#طنز روزنامۀ
#اعتماد | پنجشنبه ۲۰ اردیبهشتِ ۹۷
> نشانی:
goo.gl/5tKJPG•
•
@NaakhaaNaa