#در_چنین_روزی ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، #ژینا_امینی، با ضرب و شتم بازداشتگاه گشت ارشاد کشته شد. مرگ او قیام #زن_زندگی_آزادی را جرقه زد که نه تنها با مبارزه برای حقوق زنان و #حجاب_اجباری، ایدولوژی طبقه حاکم را نشانه رفت بلکه با درنوردیدن مرزهای مصنوعی دولتها که ملتها را به زیر یوغ خود میکشانند، فریاد همبستگی خود را علیه هرگونه تبعیضی به گوش تمامی زحمتکشان جهان رسانید.
پس از مرگ ژینا در ۲۵ شهریور فضای ملتهبی در رو به روی بیمارستان کسری تهران و در میدان آرژانتین شکل گرفت که مردم شعارهایی سر دادند. اما شعار اصلی قیام یعنی «زن، زندگی، آزادی» در مراسم خاکسپاری ژینا در #سقز توسط جمعیت انبوه معترضین طنین انداز شد. در ۲ روز اول عمده اعتراضات در کردستان مخصوصاً #سقز، #سنندج، #دیواندره بود تا اینکه در ۲۸ ام با فراخوان «جمعی از فعالان اجتماعی و حقوق زنان» به سایر شهرها مخصوصاً به بلوار کشاورز تهران و چهارراه حاجی آباد رشت گسترش پیدا کرد. فردای آن روز شعار «#زن_زندگی_آزادی» به اکثر خیابانهای شهرهای ایران یعنی خیابان شهناز #تبریز، خیام #قزوین، میدان مادر #خرم_آباد، #بندرعباس گلشهر، فردوسی #شاهین_شهر، میدان دانشگاه #شهرکرد، ۲۲ بهمن #ایلام، میدان دوم #بابلسر، پارک شادی #بابل، #همدان، #لاهیجان، #انزلی، #جونقان، #یزد، #بهبهان، #اراک، #زنجان، #قم، #شیراز، #ارومیه، #کیش سرایت یافت. اما از پس از روزهای اولیه شروع قیام، هر محلهای که توانست «کمیته انقلابی» خود را تشکیل دهد همچنین توانست شعله قیام را بیشتر روشن نگهداشته و هزینه جانی کمتری دهد.
آمار دقیقی از قربانیان قیام زن، زندگی، آزادی در دست نیست اما تخمینها حاکی از کشته شدن حدود ۶۰۰ نفر از جمله حدود ۷۰ کودک و بازداشت شدن بیش از ۶۰ هزار نفر است. بیشتر آمار تلفات از مناطقی غیر از مرکز ایران بود؛ تنها در چند ساعت یک بعد ازظهر جمعه در ۸ مهر، #جمعه_سیاه_زاهدان، تعداد بیش از ۱۰۰ نفر کشته شدند که تقریباً دو برابر تعداد کسانی بود که نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی در نزدیک به یک هفته در کل ایران کشته بود!