نان کار آزادی

🚩🚩🚩

" #طاهره، #طاهره‌ی_عزیزم. "


#غلامحسین_ساعدی زاده‌ی ۲۴ دی ۱۳۱۴ در تبریز بود. همه‌ی ما با نمایشنامه‌ها و داستان‌های درخشان ساعدی آشنا هستیم. از همکاری‌اش در اوج دیکتاتوری پهلوی، با سازمان چریکهای فدایی خلق خبر داریم. اما ظاهرا این تمام ساعدی نبوده است. در سال ۸۹ "نشر مشکی" کتابی چاپ کرد که حاوی نامه‌های عاشقانه‌ی ساعدی از نوجوانی تا پیرانه‌سری می‌باشد. این نامه‌ها از عشق بسیار عمیق #ساعدی به دختری تبریزی به نام #طاهره_کوزه‌گرانی که با او در یک محله زندگی می‌کرده‌اند، پرده برمی‌دارد. ظاهرا نامه‌ها هرگز پاسخی نداشته‌اند، ولی می‌دانیم که "طاهره" هیچوقت ازدواج نکرد. ساعدی درخشان‌ترین و پنهان‌ترین احساساتش را در این نامه‌های بی‌جواب بیان می‌کند. اولین نامه تاریخ سال ۱۳۳۲ را دارد، یعنی زمانی که ساعدی هجده سال بیش‌تر نداشته است. این نخستین نامه را در فایلی که در ذیل به اشتراک گذاشته‌ایم، همراه با انیمیشن زیبایی که برای آن ساخته شده است، می‌توانید ببینید. باز هم ظاهرا اصل این نامه‌ها به خط خود ساعدی موجود است، و در یکی از این نامه‌ها ساعدیِ عاشق تمام صفحه را با نام معشوق پر کرده است. اسم کتاب هم از همین نامه برگزیده شده: "طاهره، طاهره‌ی عزیزم".
گفته می‌شود پس از مرگ "طاهره" این نامه‌ها در اتاق‌اش و توسط خواهرزاده‌اش (مهرداد کامروز) کشف شده و سپس در اختیار استاد رحیم رئیس‌نیا، محقق برجسته تبریزی، گذاشته شده. مهرداد کامروز خواهرزاده‌ی طاهره از چگونگی مطلع شدنش از نامه‌ها در کودکی خبر می‌دهد و این که خاله‌اش همیشه در مورد ساعدی سکوت کرد و هیچگاه ازدواج نکرد. وی یکی از علل این ناکامی را تفاوت موجود میان خانواده مرفه و طرفدار استبداد کوزه‌گرانی و خانواده متوسط و طرفدار مشروطه‌ی ساعدی می‌داند. وی از فضای آن دوران سخن می‌گوید و نقل این داستان که در روز مجلس ترحیم #ساعدی در تبریز، خاله‌اش پریشان اعلامیه وی را از دیوار کوچه کنده و به خانه آورده بود و کمی بعد یک اعلامیۀ دیگر را هم؛ و آن اعلامیه‌ها هنوز هم سالم و تمیز و مرتب باقیمانده است.

#بیزه_قوشولون
👇👇👇👇👇

کانال موسیقی آذربایجان
@Azerbaycan_Musighi

https://t.me/Azerbaycan_Musighi/32593