نان کار آزادی

‍ چرا سوسیالیسم؟
سخنان تاریخی پدر یکی از جانباختگان مهاباد در مراسم چهلم‌ آن عزیزان بر مزارشان و خواندن شعری در وصف و ضرورت سوسیالیسم، علیه ارتجاع و سرمایه ریشه در درک و فهم بالای ستمدیدگان کوردستان از رنجی که می‌برند و عمق و رسوخ مبارزه طبقاتی در آنان است. در طول تاریخ مبارزاتی طبقه کارگر در کوردستان همواره جریانات و تفکرات ارتجاعی و قرون وسطایی و ضدزن که توسط حاکمیت تقویت شده و تریبون در دست به خاک پاشیدن علیه منافع کارگران و مردم رنجدیده اقدام کرده‌اند، اما بعد از گذشت بیش از چهار دهه و با حاکمیت ارتجاع شاه و ملا، همچنان مشعل انقلاب کارگری و امید رهایی انسان از یوغ بندگی و بردگی روشن است. تاریخ مبارزاتی طبقه کارگر کوردستان همراه با هم سرنوشتان خود در کُل ایران، سرشار از نقاط درخشان و مترقی‌ست که ترس را بر اندام تمامی کهنه‌پرستان و صاحبانِ سرمایه انداخته تا تمام قوا و نیروهای خود را جهت سرکوب و جلوگیری از حرکت این شبح شکوهمند بسیج کنند. همانطور که سیستم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی با توزیع نابرابر ثروت موجب گسترش اختلاف طبقاتی و فقر گسترده گشته و به تبع آن فساد و گرانی، خشونت و ویرانی عظیمی را به جامعه تهی دست وارد کرده‌ است به خوبی آگاهیم که تنها یک راه برایمان باقی مانده‌ است. آن راه تاریخی که ناچار به انتخاب یکی از آن هستیم: یا   سوسیالیسم یا بربریت. ما جمعی از جوانان انقلابی محلات مریوان اعلام می‌کنیم: با جان و پوستمان با تمام توان و قدرتمان به مبارزه با هرگونه عقب ماندگی و ارتجاع ادامه خواهیم داد و هیچ باجی به نیروهای در کمین نخواهیم داد تا از طبقه کارگر انقلابی‌مان سواستفاده کنید. ما اعلام می‌کنیم مخالف هرشکلی از استثمار و استبداد، اختلاف و تبعیضی هستیم و برای تحقق آزادی، برابری و رفاه و لغو چرخه خشونت، آپارتاید جنسی، سرکوب و هر آنچه که ضد انسانی‌ست به مبارزاتمان ادامه خواهیم داد. زنده باد نان، کار، آزادی مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر

جمعی از جوانان انقلابی محلات مریوان 7 بهمن 1401


#زن_زندگی_آزادی
#سازماندهی_شبکه‌ای
#جوانان_انقلابی_محلات_مریوان
#تشکل_سازمان_چاره‌ی_زحمتکشان
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر

@javananeenghlabe

تلگرام سنندج:
https://t.center/sanandajmashora
تلگرام کردستان:
@ShorayEnghlabyMahalay
اینستاگرام:
https://5x0x.short.gy/Mahalatsanandaj

‍ موضع ما:
کمیته‌ی #جوانان_انقلابی_سرخ_مهاباد، از روز اول موضع خود را در برابر این انقلاب روشن و شفاف بیان کرده است. هیچ نیازی به دوپهلو گویی و رفتارهای عوافریبانه نداشته است. هدف، برانداختن رژیم ولایت فقیه و همچنین برانداختن تمام ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی موجود است. احترام به هویت ملی ملت‌ها در ایران، برچیدن مالکیت خصوصی و حاکمیتِ #طبقه‌ی_کارگر است. در مقابل فرصت طلبان، فاشیست‌ها و هرگونه زدوبند سیاسی در خارج از ایران موضع می‌گیرد و برای اینکه تغییرات از پایین شکل بگیرند مبارزه را ادامه می‌دهد. قدرت، سلاح و ابزار تولید را متعلق به خود #مردم می‌داند و باید در اختیار خود مردم باشند. و تعریف از مردم، مردمی که امروز جز نیروی کارشان چیزی برای فروش ندارند و در واقع مالک هیچ هستند. به جامعه‌ای آزاد و برابر باور دارد و #زن را در ساحت انسان و نه صرفا در یک هویت کالایی-جنسیتی می‌بیند و برای برگرداندنِ انسانِ زن به ساحَت جامعه مبارزه می‌کند. مسئله‌ی زن را جدا از مسئله‌ی کارگر نمی‌بیند و با برچیده شدن #مالکیت_خصوصی و ایجاد جامعه‌ای برابر زن نیز از زیر ستم و حاکمیت رها خواهد شد. کار نه مفهومی برای تولید ارزش اضافه و دریافت مزد بلکه حقی انسانی برای گسترش توانایی انسانی، مشارکت در تولید اجتماعی و بازشناخت خود در قواره‌ی موجودی اجتماعی است. غذا، پوشاک، مسکن، آزادی، آموزش رایگان، بهداشت و مراقبت‌های پزشکیِ رایگان را حق بی‌چون و چرای هر انسانی می‌داند و فقر را نه نتیجه‌ی کمبود منابع، بلکه نتیجه توزیع ناعادلانه‌ی آن، انباشتِ سرمایه و تخریب منابع (انسانی-محیط زیست) می‌داند.

ویدیو مربوط به حدود هفتاد روز پیش در مهاباد است.

#مهاباد
#زن_زندگی_آزادی
#تشکل_توده‌ای
#سازماندهی_شبکه‌ای
#تشکل_سازمان_چاره‌ی_زحمتکشان
#جوانان_انقلابی_محلات_مریوان
#جوانان_انقلابی_سرخ_مهاباد
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر

@JavananeEnghlabe
@LawaniSur

بازیابی مفاهیم مبارزاتی ازیادرفته در خیزش انقلابی ژینا
«کمیته‌ی محلات، کمیته‌ی اعتصاب»

✍تارا بهروزیان

در خصوص نوع اول، کمیته‌ی محله ناگزیر می‌بایست در وهله‌‌ی نخست دست به ایجاد پیوند و شبکه‌ای نامرئی میان ساکنان یک منطقه بزند. احیای پیوندهای اجتماعی از دست‌رفته‌ی زیست شهری نخستین گام سازمان‌دهی در این محله‌هاست. در چنین محلاتی یک کمیته‌ی محله می‌تواند از یک #هسته‌ی_کوچک مرکب از تعدادی اندک از افراد تشکیل شده باشد که ضرورتاً پیوند رو در رو و بی‌واسطه با دیگر ساکنان ندارند. چنین کمیته‌ای می‌تواند از اقدامات متعددی برای ایجاد این #ریسمان_نامرئی ارتباط و هم‌دلی استفاده کند.

از شعارنویسی هدف‌مند بر دیوارهای محله گرفته تا پخش شب‌نامه‌های موضوعی. شعارنویسی هدف‌مند، نه به شکل تصادفی بلکه با برنامه و برمبنای نیازهای مشخص جنبش در هر مرحله انجام می‌شود. به عبارت دیگر شعارها در بازه‌های زمانی مشخص با تمرکز بر موضوعات مشخص که با ضروریات حرکت جنبش جاری مرتبط است نوشته می‌شوند. تمام دیوارهای یک محله را می‌توان با شعارهای مشخصی در جهت یک تاکتیک یا نیاز مشخص و جاری جنبش پر کرد و هم‌زمان شب‌نامه‌هایی موضوعی در پیوند با همان شعارها توزیع کرد. دامنه‌ی موضوعی این شعارها و شب‌نامه‌ها بسیار گسترده هستند از هم‌دلی با یک قشر یا گروه معترض، تا تمرکز بر یک #خواست_مشخص، یک مناسبت در روزهای آتی، اطلاع‌رسانی درباره‌ی وضعبت مبارزان و معترضان در بند، مخالفت با اعدام، نقد یک رویکرد، یا حتی تشویق به اعتصاب و شرکت در تجمع اعتراضی در زمان و مکان مشخص، یا معضلی مشخص که گریبان‌گیر ساکنان محله است. به‌کارگیری چنین تاکتیک‌هایی از سوی یک کمیته‌ی محله در محلات نوع اول کمک می‌کند تا در گام نخست نوعی هم‌دلی و #هم‌بستگی_پنهان جای‌گزین مناسبات از‌هم‌گسسته شود. روشن است که در این نوع از کمیته، به سبب خصلت این گونه محلات، #حلقه‌های_ارتباطی پیرامونیِ کمیته ضعیف و کم‎رنگ‌ هستند به گونه‌ای که امنیت #هسته‌ی_اصلی حفظ شود. و بدیهی است که اعضای یک کمیته بسته به خصلت فرهنگی، طبقاتی و اجتماعی محله‌ی خود تاکتیک‌هایشان را تعریف می‌کنند. تظاهرات ضربتی یکی از تاکتیک‌های مناسب برای چنین محلاتی است. تظاهرات ضربتی و موضعی ــ که با تظاهرات پراکنده و اتفاقی متفاوت است و با هدف و برنامه‌ی قبلی صورت می‌گیرد ــ می‌تواند در ایجاد پیوندهای آتی و گذار به شکل‌های پیچیده‌تر سازمان‌دهی محله‌ای کمک‌کننده باشد.

کمیته‌ی محله در محلات نوع دوم، طبعاً تمامی تاکتیک‌های نوع اول را می‌تواند به کار بگیرد با این تفاوت که هسته‌ی اولیه بر اساس نوعی اعتماد و شناخت پیشینی مبتنی بر روابط محله شکل می‌گیرد. از این رو تعداد اعضای چنین کمیته‌هایی می‌توانند وسیع‌تر باشند. این کمیته‌ها برای جلوگیری از شناسایی و درهم ‌شکسته ‌شدن توسط قوای سرکوب می‌توانند از چند #هسته‌ی_مجزا با حلقه‌های ارتباطی واسط تشکیل شوند. به گونه‌ای که الزاماً همه‌ی اعضای کمیته‌ی محله با هم در ارتباط رو در رو نباشند و اعضای هسته‌ها یک‌دیگر را نشناسند. با این حال #سازمان‌دهی_شبکه‌ای در محلات نوع دوم به سهولت بیش‌تری صورت می‌گیرد و می‌توانند از حلقه‌ها و روابط پیرامونی و حمایتی بیش‌تر، لایه‌لایه، مجامع #مخفی و نیمه‌علنی و علنی، برخوردار باشند. کمیته‌ی محلات نوع دوم راحت‌تر می‌توانند بر مسائل خودِ محله تمرکز کنند و سریع‌تر می‌توانند خود را از یک کمیته‌ی مبارزاتی صرف به شبکه‌ای برای خودمدیریتی محله ارتقا دهند: تشکیل جمع‌هایی برای حمایت از خانواده‌های #کشته‌شد‌گان، یا گروه‌هایی برای پیگیری وضعیت #بازداشت‌شدگان محله، کمیته‌های مختص #زنان، تشکیل صندوق‌های حمایتی #بیکاران، کمیته‌ی مستاجران، کمیته‌ی بهداشت و پزشکی، و… در نهایت تصمیم‌گیری درباره‌ی امور محله.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد گرچه کارکرد عمومی این کمیته‌ها، چه نوع اول و چه نوع دوم، در شرایط خیزش انقلابی حول محوریت پیش‌برد مبارزه‌ی عملی با دستگاه سرکوب متمرکز می‌شود اما کمیته‌‌های محلات افزون بر خودسازمان‌دهی مبارزه در محله‌ها، می‌توانند نطفه‌های خودآیینی، خودمدیریتی و دموکراسی مستقیم باشند. در شرایطی که اکثریت نیروی کار کشور را کارگران «غیررسمی» تشکیل می‌دهند که امکانات اندکی برای پیوستن به تشکل‌های وسیع کارگری دارند، این کمیته‌ها هم‌چنین می‌توانند راهبردی مناسب برای #تشکل‌یابی #جبهه‌ی_کار حول منافع طبقاتی خود باشند. هم‌چنین با توجه به معضل مسکن در بسیاری از کلان‌شهرهای ایران، سازمان‌دهی محلات می‌تواند امکانی برای مقاومت و احقاق حقوق ساکنان در برابر سرمایه‌ی مستغلاتی ایجاد کند. #مساله‌ی_مسکن از جمله خواست‌هایی است که می‌تواند قشرهای مختلف طبقه‌ی کارگر را حول خواستی مشخص بر بستر محلهْ متمرکز و متشکل کند.

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-3lO

@naghd_com‏
@JavananeEnghlabe