ظرف دو روزِ اخیر با تصمیمِ اوباشِ طالبان تحصیل
#زنان_افغانستان در دانشگاهها و حضورشان در سریالهای تلویزیونی ممنوع شد.
به آن صندلیهای محصور نگاه کنید! زن افغانستانی پیش از این هم محذوف بود ولی با آخرین نفسهایاش مقاومت میکرد تا فضاهای اجتماعی را خالی نکند تا اینکه اوباش زنستیز تیرِ خلاص را زدند.
افغانستان بیست سال پیش نیز سلطهی طالب بود. طالبی که خود دستپرودهی بریتانیای کبیر بود تا مانعی در برابر نفوذ شوروی ایجاد گردد. همان پروژهای با درکِ ناممکن شدنِ بقای حکومت پهلوی در ایران کلید خورد تا اسلامگرایانِ شیعی قدرت را مطلقا قبضه و مانعی ستبر در راه استیلای جریانات سکولار ایجاد کنند؛ چنانکه با چراغ سبزِ امپریالیسم، مرتجعینِ شیعی به محض استقرار، کمر به قتلعام تمامی گروههای مخالف بستند و برای نسلکشی به نفع غرب سنگِ تمام گذاشتند.
افغانستان طعمهی جنگطلبیِ نئوکانها و منفعتطلبی صنایعِ نظامیِ ناتو شد و دو دهه در اشغال باقی ماند. دولتهای وابستهی بیکفایت نیز جز فرمانبرداری و پر کردن جیبهای خود به چیزی فکر نکردند. اما
زنان افغانستان از همان میانپرده برای خروج از پستوها استفاده کردند و فضاهای سیاسی و فرهنگی را از اشغال مطلق مردان خارج ساختند. روند حضور دختران در مدارس و دانشگاهها رشدی حیرتانگیر یافت و حضورشان غیرقابل انکار شد.
پروژهی آمریکا_ناتو که در این بخش از جهان اتمام یافت، دونالد ترامپ و پامپئو _ دو نازنینِ موردِ علاقهی اپوزیسیون راستِ براندازِ ایرانی_ با طالبان توافق کردند و فلنگ را بستند.
زنان افغانستان ماندند و استیلای مجددِ هیولایِ اسلامگرایِ تا مغزِ استخوان ضدِ زن.
از روز نخست استیلای طالبان ( البته در روز همان روز ایران اینترنشنال شعبهی دکان خود را در کابل افتتاح کرد)
زنان افغانستان خیابان را خالی نکردند و هر روز علیه نقض حقوق خود تظاهرات کردند.
در تمام این مدت حتی یک روز نشد که مردان افغانستانی در همراهی با این
زنان پا به خیابان بگذارند. چرا؟ چون حضور آمریکا در
افغانستان، ساختِ سنتی را یک سانتیمتر جابهجا نکرد و مردِ افغانستانی ( استثنا نقضِ قاعده نیست ) در دل از برابر شدن جایگاه خود با
زنان رضایت خاطر نداشت. که اگر داشت همپا با
زنانِ کابل، هرات، غزنی و مزارشریف علیه ارتجاع زنستیز به خیابان میرفت.
چنین است که اکنون طالبان بدون کوچکترین دردسری
زنان را از تمام ساحتهای اجتماعی اخراج میکند و مرد افغانستانی که امتیازاتِ مردانهی از کف رفتهی خود را بازیافته میبیند دلیلی برای اعتراض نمییابد.
افغانستانِ امروز آینهی تمامنمایی است در برابر کسانیکه چشم به معجزاتِ غرب دوختهاند؛ غربی که در تمام تاریخ معاصر _و بعد از افولِ و سقوط عصر استعمار_ از هیچ تلاشی برای عقب نگاه داشتنِ غرب آسیا بهعنوان زرادخانهی جنگ، فروش تسلیحات و معاملهگری با روسیه و چین فروگذار نکرده و نخواهد کرد.
اگر کسی
افغانستانِ امروز را ببینید و برای آزادی دخیل به غرب ببندد، حقیقتا یا احمق است یا تبهکار که امروز دیگر تبهکاران دستِ بالا را دارند.
@Blackfishvoice1@collective98