نان کار آزادی

‍ #شلیر_رسولی و زنانِ #قربانی_تجاوز در مواجهه با فرهنگِ سنتی

با قتل ژینا امینی توسط گشت ارشاد جمهوری اسلامی و شروع اعتراضات و جنبش اخیر، تحت عنوان زن، زندگی، آزادی فرصت کامل برای جامعه‌شناسان و اندیشمندان فراهم نشد که موضوع شلیر را بررسی کنند. با درک اتفاق و عواملِ آن اتفاق و باز کردنِ زوایای آن می‌توان بخش بزرگی از این جنبش را نیز برای عموم مردم روشن کرد. با وجودِ اینکه طبق بررسی‌ها و تجربیات، پدیده‌ی تجاوز جنسی بسیار وحشتناک و فاجعه‌بار است، ولی آیا از مرگ وحشتناک‌تر است؟! سوالی که زنانِ با تجربه مشابه می‌توانند آن را پاسخ دهند. ولی اینکه چه چیزی باعث می‌شود که تجربه‌ی #تجاوز از مرگ وحشتناک‌تر جلوه کند، موضوعی است که باید آن را در تاریخ و تغییرات پدیده‌های اجتماعی در سیر تاریخ بررسی کرد. در کتابِ منشاء خانواده، انگلس با بررسیِ روندِ تاریخی اَشکال ازدواج و خانواده، در سیر ورود انسان به تمدن و پایانِ ازدواج گروهی و آزادیِ سکس زنان و مردان و شروع تک‌همسری به این نکته اشاره می‌کند که در واقع این آزادی سکس تنها برای زنان پایان یافته است در حالی که برای مردان همچنان وجود دارد، هرچند آن را صرفا در کلام محکوم می‌کنند. در این دوره که دوره‌ی شروع #مالکیت_خصوصی و سلطه‌ی بلامنازعِ جنس نر است، این آزادیِ سکسِ مردان و محدودیت زنان را به مثابه یک قانون بنیادینِ جامعه اعلام می‌کنند و در سیر زمان با بهره‌گیری از ادیانِ مردسالار به صورت یک فرهنگ مسلط و تابو در می‌آید بطوری که زن متخلف از این قانون از سوی جامعه تکفیر و در زمان‌های بعدتر حتی سنگ‌سار می‌شد.
گذشتِ زمان نه باعثِ آگاهی جامعه، حتی ممکن است گسترشِ ارتجاع را به همراه داشته باشد که همانطور در عصر معاصر دیده یا شنیده‌ایم حتی زنِ قربانیِ تجاوز نیز در جوامع سنتی متخلف شناخته می‌شود و مورد آزار، نکوهش و حتی قتل قرار می‌گیرد و در مورد اتفاقِ #شلیر_رسولی این بدیهی‌ترین نمونه‌ی آن در عصر رسانه‌ی دیجیتال بود که زنِ قربانیِ تجاوز از ترس روبرو شدن با قضاوت‌ها که از فرهنگِ مسلط نشئت می‌گیرند، مرگ را به تجاوز ترجیح می‌دهد. جامعه‌ای که باید قربانی را در آغوش بگیرد، التیامش بخشد، پناهگاهش باشد و وی را در مقام قربانی درک کند، به شدیدترین شیوه وی را متخلف می‌داند و به وی حمله می‌کند و در نهایت اگر موجب مرگ وی نشود، با شرایطی روبرو می‌شود که هر لحظه آرزوی مرگ می‌کند.
احیای این موضوع در این زمان برای کمیته‌ی ما، از آنجا حائز اهمیت است که گزارش‌هایی دریافت کرده‌ایم که زنانِ زیادی بدست نیروهای سرکوبگرِ رژیم ولایت فقیه ربوده شده‌اند و خانواده‌ی آنان از ترس "آبرو" حاضر به خبررسانی در مورد زنانِ دربند نیستند. آنان از احتمال آنکه جامعه تصور کند که زنان(و دختران) مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و جامعه‌ی سنتی آنان را نه مانند قربانی بلکه مانند متخلف بپندارد، وحشت دارند. در واقع جامعه‌ی سنتیِ کُردستان در این مقطع تاریخی و در طول این جنبش با این چالش روبرو است که هنوز مانندِ سابق قربانیِ تجاوز را با دید تحقیر و تکفیر می‌نگرد و یا وی را در آغوش می‌گیرد و التیامش می‌دهد. فعلا در این متن ما اشاره‌ای به موضوع آزادیِ جنسیِ زنان قبل از ازدواج نمی‌کنیم، کمااینکه نه موضوعی جدا از این، بلکه کاملا مفصل است و با کلی‌گویی باعث کج‌فهمی و سوءبرداشت از سوی مرتجعانِ مذهبی جامعه و حاکمیت می‌شود.
ما بعنوان #کمیته‌ی_جوانان_انقلابی_سرخ_مهاباد، از زنان و مردانِ آزادی و برابری‌خواه جامعه می‌خواهیم که با تشکیل انجمن‌هایی مردمی و خودجوش، در راستای کمکِ روحی به زنان قربانی و التیامشان شوند و در برابرِ #افکار_ارتجاعی و بنیادگرای جامعه بایستند. ما نیز بعنوان کمیته از زنانِ قربانی حمایت می‌کنیم و هرگونه ارتجاع و فرهنگِ سنتی را که علیه زنان است محکوم می‌کنیم.

کمیته‌ی جوانان انقلابی سرخ مهاباد
۲۹ آذر ۱۴۰۱

https://t.center/ShorayEnghlabyMahalay

[email protected]