🔴احضار جمعی از کارگران آذرآب، بعد از حمایت آنان از کارگران هپکو.
روز سهشنبه ۲۶ شهریور جمعی از کارگران آذرآب به نمایندگی از دیگر کارگران برای ابراز همدردی و همراهی با کارگران هپکو به این شرکت رفته و با نصب بنر و شعار همراهی خود را با کارگران هپکوی اراک اعلام کردند.
طبق اخبار منتشره ، بعد از این حمایت، تعدادی از کارگران آذرآب مورد تهدید و احضار قرار گرفتهاند.
کارگران واگنسازی پارس نیز، روز چهارشنبه ۲۷ شهریور، در اعتراض به ضرب و شتم کارگران هپکو و در حمایت از آنان حدود ساعت یک ظهر از محل کارخانه هپکو تا بلوار واگن پارس راهپیمایی کردند. #حمایت_سراسری_از_کارگران_هپکو #اعتراض_سراسری_به_احضار_کارگران
✍#بیانیه مشترک بیش از 32 شورای صنفی دانشگاه های کشور به مناسبت #روز_دانشجو
🚩 بخشی از متن: در زمینهی مسائل کارگری، دولتهای پس از جنگ عزمی جدّی داشتهاند که با استفاده از فضای ناشی از سرکوب تشکلهای مستقل کارگری در سالهای قبل، هر قدر میتوانند نیروی کار را بیثباتتر، ارزانتر و مُطیعتر کنند. خارجکردن کارگاههای زیر ده نفر از شمول قانون کار در دولت «اصلاحات»، لوایح اصلاح قانون کار در دولتهای «مهرورزی» و «اعتدال»، و همین اواخر طرح «کارورزی دانشآموختگان دانشگاهی» تنها نمونههای معدودی از تلاش یکپارچهی دولتها در این زمینهاند. در حوزهی بهداشت و سلامت، روند آزادسازیِ قیمت خدمات درمانی با سرعت پیش رفته است. حتی طرح بیمهی سلامت – که خود پوششی بر آزادسازیِ قیمتها و بستری برای بهرهکشیِ بیشتر از پرستاران بود – عملاً کنار گذاشته شده است. در عرصهی آموزش عمومی شاهد افزایش چشمگیر مدارس غیرانتفاعی و کالاییسازی و کنکوریسازی آموزش بودهایم. عدمپرداخت دستمزد واقعیِ معلمان، جذب نیروهای حقالتدریسیِ بیثبات با دستمزدهای بسیار کم و حبس فعالان صنفی معلمان از دیگر حملهها به عرصهی آموزش عمومی و معلمان بوده است. در زمینهی مسکن، چشمگیرترین تلاش دولتها برای تأمین مسکن اجتماعی («مسکن مهر») عمدتاً به محملی برای سودآوری وابستگان سیاسی و اقتصادی بدل شد، و دولت کنونی نیز نهتنها هیچ وظیفهی اجتماعیای را – از جمله ساخت مسکن برای مردم – بر عهدهی خود نمیداند، بلکه با طرح پیشنهاد فروش مسکن در بازار بورس، قصد دارد تیر خلاص را بر ایدهی مسکن اجتماعی شلیک کند.