🔴 پلاکاردهایی که در مبارزان در جمعههای مقاومت زاهدان بالا گرفته میشود، جدا از نمایانگری آگاهی سیاسی این مبارزان، نشانهی عزم راسخ آنان برای «انقلاب» به معنی واقعی کلمه است. آنان در راه انقلاب نه تنها دیکتاتورهای موجود و ساقط شده را نفی میکنند، بلکه به «فردای انقلاب» نیز میاندیشند و خواستهای اساسی خود را فریاد میزنند. زخم ستم و تبعیض بر تن آنان واضحتر از آن است که حتی مرکزگرایان نیز بتوانند آن را نادیده بگیرند. اما در پاسخ به مرکزگرایانی که این تبعیضهای سیستماتیک را به «سومدیریت» نسبت میدهند، آنان صریح مشخص میکنند که مبارزهی آنان «برای حق تعیین سرنوشت» است. آنانی که به کل از حق آموزش به زبان مادری محروم بودند و حتی به دلیل عدم داشتن شناسنامه از تحصیل به زبان فارسی هم جا ماندند، حالا به همان زبان فارسی به عنوان میانجی، رو به سوی دیگر ستمدیدگان و خلقهای تحت ستم خواستههایشان را بازگو میکنند. انقلابیونی که میدانند انقلاب روندی است که نباید هیچ چیز را به فردای آن لحظه موکول کرد.