بزرگان فرهنگ و هنر مازندران

✅ دکتر منوچهر ستوده و غربت آدمی

امروز بیستم فرودین ماه مصادف با دومین سال خاموشی استاد فرزانه و سرو کهنسال جغرافیای ایران زمین، دکتر منوچهر ستوده است. زنده نامی که در فراموشی اهل فرهنگ و مدعیان جغرافیای تاریخی، هم‌چنان در کتیبه‌ی تاریخ به یادگار می‌ماند و بار خجلتی بر دوش گذاشت تا فریاد سکوت این سرو کهنسال را در بی مهری وارثان معنوی و مسئولین فرهنگی و دانشگاهی کشور و به خصوص مازندران نظاره کنیم.

کسانی که در کنار تخت بیمارستان چالوس عکس یادگاری با دکتر ستوده‌ی بیهوش گرفتند، کجا هستند؟ متولیان موقوفه دکتر افشار و وارثان ثروت دکتر ستوده که زمین و باغ و حق التالیف تمام کتاب‌های استاد ستوده را برای خود می‌ستانند، کجا رفتند؟ اگر درصدی از درآمد حاصل از سرمایه دکتر ستوده را برای حضرتش خرج می‌کردند، چه می‌شد؟ جماعت اهل همایش و نمایش کجا نشسته‌اند؟

باز دوستان نزدیک و دوستداران دکتر ستوده مانده‌اند و سکوت و بی‌هیاهویی. همان افرادی که خبررسان بیماری استاد بودند. بر بالینش نشستند و تیمارداری‌اش کردند. جنازه اش را در «سی‌سرا» بر دوش گرفتند و در «تازه آباد» به خاکش سپردند. بر دروازه‌ی گورستان به رسم ادب ایستادند و از شرکت کنندگان سپاسگزاری کردند و ...

اما دکتر منوچهر ستوده بی‌نیاز از تمجید، در خاکی که دوستش می‌داشت خفته است و ما مانده‌ایم و نسلی که بی‌خبر از پدران فرهیخته، روزمرگی‌هایش را سپری می‌کند و مسئولینی که حتی تقویم فرهنگی ندارند.

کاش محمود افشار زنده بود و می‌دید که حرمت موقوفه و واقفانش، چگونه ادا می‌شود.
ستوده، بی‌نیاز از ستایش من و ما، در تاریخ و جغرافیای ایران می‌ماند. یادش گرامی باد.
بیستم فروردین یکهزار‌ و سیصد و نود و هفت
محمد عظیمی (بهشهر)

@MazandaranBozorgan

▫️در شناساندن بزرگان فرهنگ و هنر دیارمان کوشا باشیم.

#بزرگان_فرهنگ_و_هنر_مازندران
#مازندران
#محمد_عظیمی
#بهشهر
#دکتر_منوچهر_ستوده
#ایران‌_شناس
#جغرافی_دان
#پژوهشگر
#مفاخر_ملی_ایران
#سلمان_شهر