🔹🔷🔹🔷🔹🔷🔹🔷🔷🔹🔷🔹🔹🔷🍽🍴🥄🍽🍴🥄🍽🍴🥄♦️#اصطلاحاتمازنی (ڪاسه کَچِه: ظرف و ظروف)
«قسمت اول»
ڪاسه ڪچه : انواع ظرفهایی ڪه یڪجا جمع شده باشد. مثلا «چاشتِ ڪس ڪچه» یعنی ظروفی برای ناهار ڪه شامل قاشق و بشقاب و پارچ آب و... باشد.
خیلی از این ظرفها دیگر وجود ندارد و یا استفاده نمیشود! این ظروف از جنس چوب، برنز، مس، آهن، چدن و گِل بودند.
بعدها با پیدایش پلاستیڪ و استیل و روی و سرامیڪ، بعضی این ظرفها از این جنس هم ساخته شدند.
به ظرفِ جنس برنز میگفتند برنجی و به ظرف جنس مس میگفتند مِرس و یا مرسِ پَر.
ظروف برنزی را برای براق و تمیز ڪردن با ڪمی آب نارنج میشستند.
🔹 تَشتِڪ = tash tek
ظرفی از جنس برنز، ڪه همان قندان امروزی بود و اغلب داخلش شڪر سفت نیشڪر (لَلِه شڪر)، بشتزیڪ، توت خشڪ، ڪشمش و این قبیل چیزها ڪه با چای میخورند، میریختند.
این ظرف در دو سایز بزرگ و ڪوچڪ بود. شڪلش حالت گرد بود ولی مثل ڪاسه، زیاد گود نبود. هم ساده و هم طرحدارش وجود داشت.
🔹 زیر دَسّی
از جنس برنز بود. از نعلبڪی بزرگتر و در شڪلهای مستطیل، مربع و بیضی بود. استڪان چای ڪه گرم بود را توی زیردستی میگذاشتند. (البته استکان و نعلبڪی باهم)
زیردستی را بیشتر جلوی مهمانها بعنوان احترام میگذاشتند و روزمره در منزل زیاد استفاده نمیشد.
🔹 لَوِه
قابلمه ڪوچڪ ڪه روزمره داخلش برنج یا خورشت درست میڪنند.
🔹 دیگ
قابلمه بزرگ که اصولا در مراسمها و جشنها مثل عروسی و عزایی استفاده میشد.
این دیگها طبق وزن برنجی ڪه داخلش پخت میشود، نامهای مختلفی دارد. مثلا «دیگِ پنج مِنِ پَج» یعنی دیگی ڪه داخلش ۵ مَن برنج میشود پخت ڪرد.
🔹 لاقِلی
امروزه میگویند تابه! سایزهای مختلفی داشت و دستهاش خیلی بلندتر از دسته تابههای امروزی بود. چون قدیم روی آتش غذا میپختند، دسته را بلندتر میساختند تا هور و شعله آتش، قسمت انتهای دسته نرسد و آشپز بتواند راحتتر حمل و نقلش ڪند.
✍ گردآورنده: بانو
#شعله از بابلڪنار
༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅༴༅
╔═.
🍁🍃.══════╗
@mantaghehbaladeh╚══════.
🍁.
🍃═╝