🔹دوم فروردین 96بود که
سعید هم صبح و شب با من تماس گرفت که آخرین بار ساعت 12 شب بود که تماس گرفت به
سعید گفتم: مامان پس کی می آیی؟ که برگشت به من گفت مامان شما نگران من نباشید و اصرار داشت که من مسافرت به شمال را بروم که من در جوابش گفتم: مادر تا تو نیایی بدون تو هیج جا نمی روم ،
سعید گفته بود که «اینبار که از جبهه برگردم می خواهم زن بگیرم»، در ذهنم مقدمات خواستگاری و عروسی چیده بودم.
🔸بغضم گرفت، گریه کردم که
سعید به من گفت: مادر گریه نکن انشالله ششم تا هفتم عید می آیم، جایم هم خیلی خوب است و قرار بود هشتم فروردین در شمال خانه مادر بزرگش برای او جشن تولد بگیریم و او را غافلگیر کنیم، دیگر نمی دانستیم که
سعید زودتر از همه ما را غافلگیر می کند.
🔹هشتم فروردین تولد
سعید بود. دوستانش ما را غافلگیر کردند. جمعی نزدیک هشتاد نفر از دوستان
سعید بر سر مزارش دور هم جمع شده بودند، تعدادی از آنها را نمی شناختم ، خیلی زحمت کشیده بودند، کیک تولد تهیه کرده و آش رشته پخته بودند و دعای توسل قرائت کردند و به سینه زنی و عزاداری با شکوهی پرداختند.
🔸سعید یک دوست صمیمی به نام "
شهید ابولفضل راه چمنی" داشت و از بچگی با هم بودند و همه جا تا حتی سوریه هم با هم بودند.وقتی که دوستش
شهید شد، می گفت تا سال او نشده باید من هم
شهید شوم. من به او می گفتم: پسرم هر کس یک قسمتی دارد چرا این حرف را می زنی، اما دقیقا خواسته
سعید محقق شد به سالگرد "
شهید راه چمنی" نرسیده خودش هم به کاروان شهدای مدافعین حرم پیوست.
✍به روایت مادربزرگوارشهید
#شهید_سعید_خواجه_صالحانی🌷#سالروز_شهادتولادت : ۱۳۶۸/۱/۸ پاکدشت ، تهران
شهادت : ۱۳۹۶/۱/۴ حماء ، سوریه
@majnoonhoosein
