جشنواره بلوط ( لرتباران تهران )

" هر وقت باران می بارد دلم برای زبان لُری تنگ می شود! "
😢😢😢👇👇👇👇

✍️ #کیانوش_زهراکار

هر وقت باران می بارد دلم برای زبان لُری تنگ می شود!
باران برای همه شادی می آورد ولی برای من غم در پی دارد.
وقتی به یاد می آورم که در زبان لُری برای بارش باران و میزان آن پنج واژه ی توصیفی داریم که مقیاس پنج درجه ای زیبایی را تدوین می کند،دلم می گیرد یا بهتر بگویم به معنای واقعی کلمه دلم می سوزد و به درد می آید:

🌦 تیف تَف👈بارش بسیار کم باران
🌧 نِمِنول👈 بارش کم باران
☔️ رِفت👈باران شدید
⛈ رهیل😅باران بسیارشدید
💧دوهِر👈شدید ترین میزان باران

همین طور که این مقیاس را مرور می کنم به یاد می آورم که در زبان لُری به بارش باران همراه با باد هم " وَشت" گفته می شود.

این همه واژه برای توصیف بارش باران نشانگر توان فوق العاده ی زبان لُری و داشته ها و قابلیت بسیار زیاد آن است.

ولی مرور این داشته ها و قابلیت های زبان لُری مرا می آزارد؛
چرا؟
چون بلافاصله به ذهنم خطور می کند که راستی ما با این همه قابلیت و داشته ی زبان لُری چه کار کرده ایم؟ آیا حفظش کرده ایم؟
آیا آن را به نسل های بعدی و فرزندانمان منتقل کرده ایم؟
یا زشتش پنداشته و دورش ریخته ایم؟
چند کودک و نوجوان لُرتبار وجود دارد که این واژه گان و صدها واژه اصیل دیگر برایش بیگانه نباشد؟

آری با دستان خودمان گلوی این قابلیت را فشرده و آن را خفه کرده ایم.
وقتی به یاد می آورم چطور واژه گان لُریمان را می کشیم
و بعد احساس خوبی داریم،
بغض می کنم.
آری ما قاتلیم ؛قاتل زبان اصیل و واژه های آبا و اجدادیمان و با این کار هویتمان را به سمت نابودی سوق می دهیم .
این مرور اجمالی مرا به یاد این شعر زیبای لایق شیر علی می اندازد که :

زهر بادا شیر مادر بر کسی
کو زبان مادری گم کرده است


آری ما با از دست دادن واژه های اصیل لُری به شیر مادر پشت و زبان مادری را گم کرده ایم و از کف داده ایم.


" حالا انصافاً شما بگویید بارش باران نباید برای من و امثال من ناراحت کننده و غمناک باشد ؟"
به کانال رسمی شورای سیاست گذاری جشنواره قوم لر بپیوندید.
#لرتباران_تهران_نشین

🆔 @lorhayetehran +join🌷

✍نگارنده: دکتر #کیانوش_زهراکار؛ عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی تهران

📚" حکایت من و لُری حرف زدن "



چند وقت پیش در حال گفتگو و بررسی پورپوزال یکی از دانشجوهام بودم که تلفنم به صدا دراومد .اون ور خط یکی از همکاران لُر تبار بود . از دانشجوم عذرخواهی کردم و مکالمه رو لُری شروع کردم.موضوع، مشکل آموزشی چند دانشجو بود که باید حلش میکردیم.چند دقیقه صحبت کردیم و بعد از اتمام مکالمه، دانشجوم با تعجب پرسید : با چه زبونی صحبت کردید ؟ گفتم : زبون لُری .گفت : خیلی سخته من بجز چند واژه متوجه نشدم چی ردو بدل شد.فکر نمیکردم لُری اینقدر دشوار باشه.

علت این بازخورد چیزی نبود مگر استفاده از چند واژه اصیل لُریِ پُر عمر به جای واژه های رایج به شدت فارسی شده در سال های اخیر.

وقتی بررسی دقیقی انجام دادم دیدم در اون چند دقیقه به جای : "سلامتی"، " هستی"، "نیستد"، " گیج" ،"فرستادن"،"بالا"،"پایین"،"حرف زدن"،و " خداحافظ "به ترتیب : "فِراقتی"، "دیارت نی"،"شیت"،"کِل کِردِ "، "وارو"، "هار"، "قِسه کِرد" ،ِو "خدا دیار سرت" رو به کار بردم.

البته به کار بردن این واژه ها و جایگزین کردنشون به جای واژه های فارسی شده ی : "سلامتی"،"نیسی"،"گیژ"،"فرسنم"،"بالا"،"پایین"،"حرف زیه" ،و "خداحافظ" به خاطر وجود بینشی در منه که میگه "هر چیزی اصیلش خوبه " و " یک کل خودیِ منسجم و جور رو نباید با چیزهای ناخودی ناجور کرد".

من با اینکه عاشق زبان فارسی ام و وقتی فارسی حرف میزنم تمام تلاشم رو میکنم به جای کلمات عربی و انگلیسی رایج ،واژه های فارسی اصیل رو به کار بگیرم ولی قویاً معتقدم ورود نا بجای واژه های فارسی به زبان لُری،اصالت این زبان زیبا و ایرانی رو از بین میبره و هویتش رو به سمت نابودی سوق میده،لذا در حد توانم، توجه و سعی میکنم لُری رو لُری حرف بزنم نه فارسلُری که متاسفانه به شدت رایج شده.

وقتی واژه های اصیل و زیبای لُری رو میبینم که با واژه های فارسی جایگزین میشه و به شدت رایج میشه، واقعاً با تمام وجود ناراحت و دردمند میشم و شدیداً احساس تأسف میکنم.

بازخوردهای نظیر بازخورد ذکر شده، به من این پیام رو میده که برای ما لُرزبون ها زبان اصیل لُری " طلای نابی " است که داریم اون رو با دست خودمون به یک فلز کم ارزشتری مثل "روی" تبدیل میکنیم.

هیج آدم بالغ و عاقلی طلای خودش رو نمیده روی دریافت کُنه.

پس خاضعانه از لُرزبون های عزیز ، پرافتخار و ریشه دار درخواست میکنم زبان لُری رو یک دارائی،گنج ،و اندوخته ی ارزشمند ببینند و ملتمسانه از همه ی اونا میخوام که در این عصر بی رسانه گی و بی آموزشی مراقب زبان لُریمون باشیم و طلای نابمون ( زبان لُری اصیل) رو به روی ( فارسلُری حرف زدن) تبدیل نکنیم و برای زبان و هویتمون ارزش قایل شویم. فارسی رو دوست بداریم و به لُری عشق بورزیم.


"کیانوش زهراکار"
عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی تهران

به بزرگترین اجتماع تلگرامی
#لرتباران_تهران_نشین بپیوندید.


🆔 @lorhayetehran +join🌷