✴️ بیماری
#الکنایسم اجتماعی ما
بگذارید بروم سر اصل مطلب:
در مدرسه کلی کتاب خواندیم، شعر حفظ کردیم، تست زدیم، املا نوشتیم، انشا نوشتیم، اما کسی یادمان نداد که
#گفتگو کنیم!
ما با مساله فقر روبهرو هستیم. رییس جمهور قول دادهاست که تا پایان دولت فقر مطلق را از بین ببرد. اما ما با فقر دیگری هم روبهرو هستیم:
#فقر_گفتگو!
صادقانه باید اعتراف کرد ما قادر نیستیم انتظارات، احساسات، انتقاداتمان را به زبانی
#آسان،
#صریح و
#موثر به دیگران منتقل کنیم.
از این رو با جامعهای مواجه هستیم که نمیتواند
گفتگو کند: ما الکن شدهایم! نمیتوانیم با یکدیگر
گفتگو کنیم. متاسفانه با پانتومیم هم نمیشود کار را پیش برد. ما حرف میزنیم اما
گفتگو نمیکنیم. بگذارید سه مثال بزنم از بیماری اجتماعی الکنایسم:
1⃣ اگر به گفتههای مدیران ارشد و میانی در سازمان یا کشور دقت کنید، میبینید گاهی مدیران بهجای اینکه
#مستقیم و در جلسات داخلی تفاهم کنند در تریبونها با یکدیگر صحبت میکنند. یکی امروز حرفش را میزند و دیگری هفته بعد در جمعی یا جلسهای دیگر به بهانهای جواب او را میدهد. اختلاف نظر در موضوعات کلان مدیریتی-اقتصادی-اجتماعی به کف سازمان یا جامعه منتقل میشود، چرا؟ چون ما بلد نیستیم
گفتگو کنیم.
2⃣ اگر سیاستمدار ما در مجامع جهانی حرفهای تند بزند و دیگر کشورها را
#خوار و خفیف کند، صفت شجاع به او میدهیم!! اما اگر سیاستمداری، همتایش را در آغوش بکشد و با او به
گفتگو بنشیند، این یعنی ضعف!!!
در ضمیر ناخودآگاه مونولوگ جسورانه به دیالوگ عزتمندانه ترجیح دارد. چرا؟ چون
#مستبد کوچک نهفته در همه ما
گفتگو بلد نیست و هنوز فکر میکند
گفتگو نمیتواند عزتمندانه و از سر قدرت باشد.
3⃣ وقتی تصادفی در خیابان رخ میدهد یا وقتی با یکی از اعضای خانواده دچار مشکل میشویم، شروع میکنیم به بلندبلند
#فریاد زدن. در این حالت حرف میزنیم، اما
گفتگو نمیکنیم.
حالا ممکن است بپرسید چرا
گفتگو این قدر مهم است؟ یکی از دلایلش را میگویم: در جامعه هر مسئلهای از
#سه راه حل میشود:
🔹اولی گفتگوست. ولی اگر به نتیجه نرسیدیم دو راه بیشتر باقی نمیماند.
🔹دومین راه خشونت است یعنی یک نفر یا یک نهاد باید به زور متوسل شود.
🔹 راه سوم این است که ممکن است خشونت هزینهاش بالا باشد، باب
گفتگو نیز بسته است پس تنها راه دروغگویی برای فریبکاری است.
در جامعهای که باب
گفتگو بسته شد، درهای
#خشونت و
#دروغ باز میشود.
با خودمان و فرزندانمان مهربان باشیم و باب
گفتگو را باز کنیم.
✅ تجویز راهبردی:
با سه تکنیک هنر
گفتگو را بیاموزیم:
برای
گفتگو تکنیک های متعددی عنوان کردهاند اما به تجربه این سه را بسیار مفید یافتهام.
🔸 قضاوت خود را معلق کنیم و فعالانه گوش کنیم.
یعنی در حین گوش دادن سعی نکنیم که دنبال جواب باشیم. باید یاد بگیریم پیش فرضهای خود را معلق کنیم.
گفتگو با شنیدن آغاز میشود. در حالی که ما از
گفتگو، گفتنش را بلدیم نه شنیدن را.
🔸 جسارت سه کلمهای داشته باشیم! شجاعت فقط فریاد کشیدن نیست. گاهی تمام شجاعت در سه کلمه خلاصه می شود:
#من_اشتباه_کردم!
تا چهل روز، هر روز به بهانهای بگویید: من اشتباه کردم.
🔸 #ساده (به دور از پیچیدهگویی و قلنبهسلنبهگویی)،
#محترمانه (به دور از توهین و تحقیر و تهمت) و
#عقلایی (همراه با محاسبه و دلایل روشن و استدلالهای مشخص) صحبت کنیم.
✅ با دو
#منفعت گفتگو خو بگیریم. بعد از انجام
گفتگو یکی از این دو حالت رخ میدهد:
یا به هم نزدیک میشویم یا نمیتوانیم همدیگر را قانع کنیم. هر دو صورت ما برندهایم.
💡اگر
#همگرایی ما بیشتر شود یعنی به «توافق جمعی» رسیدیم و این یعنی میتوانیم اقدام مشترک را آغاز کنیم.
💡اما اگر نتوانستیم همدیگر را قانع کنیم، «تواضع جمعیمان» بیشتر میشود یعنی میفهمیم که
#استدلال ما آنقدر قوی نیست که بتوانیم طرف مقابل را همراه و قانع کنیم و نیازمند اطلاعات، مدارک، شواهد و یا قدرت استدلال بیشتر هستیم.
سخن پایانی:
اگر من
گفتگو کردم و دیگری فقط حرف زد چه؟ پیشرفت جوامع مدیون آدمهای غیرمتعارف است. اگر بخواهیم مانند دیگران باشیم هیچگاه از دور باطل فقر
گفتگو بیرون نخواهیم رفت. به عنوان یک خط شکن
#گفتگو را آغاز کنیم!
👤دکتر
#مجتبی_لشکربلوکییافته
#کانال_مشرق_زیبای_لرستان #کانال_شهرستان_الیگودرز @lorestanaligoodarz