🔴💥 عزت نفس؛ مرغی که از بام همه مان پریده است!
✍️ احسان محمدی
1️⃣ سال 85 در برگزاری یک همایش ملی نقش کوچکی داشتم. مدیران کل و معاونان چند وزارت خانه آمده بودند
#هتل_المپیک.
موقع نهار که سلف سرویس بود، می دیدم چطور مدیرکل یک استان با غذایش همزمان دوغ، نوشابه، آب معدنی و دلستر لیمویی می خورد. از هرکدام جرعه ای. حریص. با عجله. مثل کسی که به او گفته باشند فقط ده دقیقه وقت داری و بعد میز را جمع می کنیم!
2️⃣ مشابه همین تجربه را در یک سمینار بین المللی در
#قشم داشتم. یکی دو مدیر برجسته و سرشناس_ از اینها که یک عده همیشه آقای دکتر! آقای رئیس! گویان دور و برشان می پلکند و می گویند: چه سری! چه دُمی! عجب پایی! و آقای رئیس نگاهی زیرچشمی می اندازد یعنی خودمان می دانیم!.. _ دیسی برداشته بودند و
#میگو و زرشک پلو و قورمه سبزی و جوجه کباب و ماهی سرخ کرده و ... را می ریختند روی هم و رفتند گوشه ای شروع کردند به خوردن. معده من تعجب کرده بود!
3️⃣ سالهاست با خودم می جنگم که هرچه ندارم عزت نفس داشته باشم. گاهی شاید یادم رفته است و خطا کرده ام اما هر روز تمرین می کنم که چشم تنگ و حریص نباشم، مثل مدیرکلی که دو
#دوغ توی یخچال اتاقش در
هتل قایم کرده بود!
💥 البته که غذا و سفره فقط یک مثال است و عاقلان به یک اشاره ابرو، قصه هفت شهر عشق را می دانند.
💥 از دیدن آدم هایی – هر کس که می خواهد باشد- حریص و گدا طبع که دستشان به دهنشان می رسد اما برای گرفتن غذای نذری، غذای مفت، غذای سلف سرویسی یورش می برند فراری ام.
💥 آدم هایی که برای گرفتن یک پُست کوچک، یک میز مضحک، یک پاداش حقیر رفیق شان را می فروشند، روح شان را می فروشند، عزت نفس شان را می فروشند به اندازه یک کروکودیل گرسنه خطرناک هستند.
💥 آنها سر فرصت شما را هم می خورند، می فروشند! به بادمجان دور قاب چین های پیرامون برخی کاندیداهای انتخابات فکر کنید. آنها که اطراف ستادها پرسه می زنند، نه برای آنکه دل در گرو کشور دارند، بلکه در طمع پاره استخوانی، میزی، لقمه ای ....
💥 سفره مان را کمی کوچکتر بچینیم اما شخصیت مان را برای یک لقمه نفروشیم. برای یک موفقیت حقیر. یک پله بالاتر نشستن.
💥به قول دوست نازنینی «کاری که چلوکباب می کنه، نون و پنیر هم می کنه»!
💥 شاید
#عزت_نفس نام اعظم خدا باشد/اخبارفرهنگیان
@kashkanews 👈
