.
◼️ برای مرگ
#جهان⭕️ من می رقصم اما به دخترها نگاه نمی کنم!
✍ #استاد_محمدحسین_آزادبخت🔰 جهان، ژنده پوش رهایی بود که با مادر پیرش در روستای چنار ده کیلومتری شرق کوهدشت زندگی می کرد.
📌 جهان شیوه ای از زیستن را از پدرش علی‌شاه به ارث برده بود. او دریافته بود، بسیار دشوار است که بتواند با تلاش بر هیولای گرسنگی غلبه کند و زندگی اش را سامان دهد. او مانند پرنده ای بی آزار هر روز قبل از طلوع آفتاب از لانه اش بیرون می زد و پیاده راهی شهر می شد تا شکمی سیر کند. او ده کیلومتر را آهسته و پیوسته پیاده می رفت تا ظهر خود را به مجالس عروسی ها برساند و از خوان گسترده ی گوشت و برنج فراوانی که بود سیر بخورد و توشه ای هم برای مادرش بردارد.
📌 جهان هر روز مهمان ناخوانده ی شادی‌ها در تالار های عروسی های کوهدشت بود. او در آرامشی سنجیده و احترام برانگیز، در حلقه ی رقصندگان جا باز می کرد و با پایکوبی به شیوه ی منحصر به خودش با رقصی دیدنی، آنقدر می رقصید تا خیس عرق می شد.
#جهان می گفت: "من می رقصم اما به دخترها نگاه نمی کنم"
آفتاب که غروب می کرد، در هوای گرگ و میش جهان وعده ای غذا که به او داده بودند، بر می داشت با چوبدستی ای در دست در حاشیه جاده ای که به خرم آباد می رفت بی توقع از سرنشینان ماشین‌هایی که از کنارش می گذشتند، ده کیلومتری را که آمده بود دوباره پیاده به خانه بر می گشت تا نان آور مادر تنهایش باشد.
📌 جهان بیشتر اوقات در
#سکوت زندگی می کرد. از هیچکس با کلام تمنای کمک نمی کرد. زبان و کلام در نگاهش لانه کرده بود. همه ی تمناهایش را با
#نگاه بیان می کرد، کسی در مقابل تمنای نگاهش دوام نمی آورد.
📌 جهان در آخرین ضیافتش در حالی‌که پایکوبان در حلقه ی رقصندگان می رقصید قلبش از طپیدن باز ایستاد و چشم بر جهان فرو بست.
#پایگاه_خبری_کشکان#اخبار_دقیق_موثق_لحظه‌ای🌐 Kashkan.ir#کانال_تلگرام🆔 @kashkanews
