امام(ع) در نامه‌ای که خطاب به «عثمان بن حنیف » فرماندار بصره نوشته‌اند فرموده‌اند: « أَ أَقْنَعُ مِنْ نَفْسِی بِأَنْ یقَالَ هَذَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ لاأُشَارِكُهُمْ فِی مَكَارِهِ الدَّهْرِ أَوْ أَكُونَ أُسْوَةً لَهُمْ فِی جُشُوبَةِ الْعَیشِ»
آیا به همین قناعت کنم که گفته شود: من امیرمؤمنانم! اما با آنان در سختی‌های روزگار شرکت نکنم؟ و پیشوا و مقتدای آنان در تلخی های زندگی شان نباشم؟
"نامه 45 نهج البلاغه"
#صدای_انقلاب#ازغدی#عدالتخواهی 💡برای دیدن آخرین اخبار و کلیپ های داغ عضو کانال زیر شوید
👇👇🏿🥇 @khabbar 🥇نظرتون را در این قسمت
👇🏿 بیان کنید
👇
