«می ستاییم مهر را، او که به همه سرزمین های ایرانی، خانمانی پر از آشتی، آرامی و شادی می بخشد. آن ایزد مینوی بخشنده فر و شهریاری، بسوی همه کشورها می رود. او که هیچکس نتواند با او به دروغ باشد. مبادا که ما خود را به ستیزه مهر برافروزیم. می ستاییم مهر و اهورای بزرگ و گرامی و نیستی ناپذیر را، نیز می ستاییم ستارگان و ماه و خورشید را، و هم می ستاییم آن مهر را که سرور همه کشورهاست.» (اوستا- یشتها؛ مهریشت، #گزیده_ای_از_یشتها)
