✍ ادبیات مشکوکی در کشور آفریده شده که کاملاً ردپای جریانهای تجزیهطلب و ضد ایرانی در آن مشهود است. ماجرای تلخ و شرمآورِ یک بازی فوتبال در تبریز و سردادنِ شعارهایی ضدایرانی، آشکارا نشاندهندهی ژرفای خطر است. در حوزهی محیطزیست هم گروههایی که منافعشان در احداث یک سد یا اجرای طرح انتقال آب است با پروپاگاندایی حسابشده و اجیرکردنِ افرادی بیهویت و مشکوک در شبکههای اجتماعی، میکوشند تا مردمِ استانهای مجاور را به جانِ هم اندازند. دقت کنید! همهی آنهایی که از عبارتهایی چون اصفهانستیز، لُرستیز، ترکستیز، دشمنان سمنان یا خوزستان و ... برای تهییج افکار عمومی استفاده میکنند، دانسته یا ندانسته در زمین دشمنِ تمامیتِ ایران بازی میکنند و باید توسط تشکلهای محیطزیستی طرد شوند. هفتاد و چهارمین یادداشتم در صفحه آخر شرق به این موضوع اختصاص دارد: