🔴 #سبک_زندگی_سبز 🔶 اصل سی و دوم
"ساعاتی را در روز و یک روز را در هفته آفلاین باش"
✍ ناصر کرمی پژوهشگر و اقلیم شناس و استاد دانشگاه در نروژ
🔸بله، حالا دیگر سخت است. اغلب مردم اگر آفلاین بشوند حتی مضطرب و نگران خواهد شد. یک بیماری روانی فراگیر جدید اسم کودکانه ای دارد: "موبایلم کو؟" (به انگلیسی No Mob ) به معنای وضعیتی که در آن مدام طرف نگران است موبایلش را گم کرده یا همراه نیاورده باشد. و البته این نگرانی که موبایلش دست کسانی بیفتد و محتوای آن را ببینند. "نوموب" یا موبایلم کو تجربه روزانه اغلب ماست. اما برای گزیدهگرایی
سبز لازم است نهراسی از جدا شدن از اینترنت و به خودت فرصت تمرکز و مراقبه بدهی.
🔸زندگی آنلاین البته ملال را پنهان میکند. مثل داروی مسکنی که درد را میپوشاند. اما مسکن درمان نمیکند.
زندگی آنلاین هم ریشههای ملال را از بین نمیبرد. گذشته از آنکه تو را در دریایی از ابتذال غرق میکند که ادامهی همان ماکسیمالیسم (بیش گزینی) بیرون است. وادارت میکند بیشتر و بیشتر غرق شوی در مصرف. مصرف اشیا و مصرف کلمات.
🔸اصلا چرا فرار از ملال؟ اندیشه و خلاقیت و تمرکز اتفاقاً فقط در ملال رخ می دهد. نقطه مقابل ملال بازی است. بازی سرخوشی میآورد. به همین خاطر
زندگی در فضای مجازی را دوست داریم: این یک بازی مدام است که سرگرممان میکند و نمیگذارد دچار ملال بشویم. اما بازی تو را و
زندگی را پیش نمیبرد. اندیشیدن و تمرکز و مراقبه است که
زندگی را پیش میبرد. و این در ملال رخ میدهد. نترس از ملال و به ذهن خودت ساعاتی در روز و روزی را در هفته فرصت ملال بده. بگذار ذهن به ریشهها برگردد. در ریشهها اندیشه کند. سبزگرایی بازاندیشی در ماهیت
زندگی است. و این بازاندیشی فقط از عهدهی یک ذهن رها و فارغ که از ملال نمیترسد بر میآید.
#راهیاب_سبزها #نشرنو پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali