۱ بهمن زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی
( زاده ۱ بهمن ۳۱۹ در
#توس – درگذشته سال ۳۹۹ توس)
#حماسهسرای بزرگ، سرایندهٔ
#شاهنامه «ابوالقاسم حسن پورعلی توسی» معروف به
#فردوسی در روستای
#پاژ، از توابع
#طبران_توس در
#خراسان دیده به جهان گشود. او که پدرش دهقان بود و ثروت و موقعیت قابل توجهی داشت، از کودکی به کسب علم و دانش پرداخت و به خواندن داستان علاقهمند بود.
همان گونه که در زندگینامه
#فردوسی آمده است، آغاز زندگی وی هم زمان با جنبش نوزایش در میان
#ایرانیان بود که از سده سوم هجری آغاز شده و دنباله و اوج آن به سده چهارم رسید.
#فردوسی از همان روزگار کودکی بیننده کوششهای مردم پیرامونش برای پاسداری ارزشهای دیرینه بود و خود نیز در چنان زمانه و زمینهای پا به پای بالندگی جسمی به فرهیختگی رسید و رهرو سختگام همان راه شد.
کودکی و جوانی فردوسی در زمان
#سامانیان سپری شد.
#شاهان_سامانی از دوستداران ادب
#فارسی بودند. آغاز سرودن
#شاهنامه را بر پایه
#شاهنامه_ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی میدانند، اما با مطالعه زندگینامه فردوسی، میتوان چنین برداشت کرد که وی در جوانی نیز به سرایندگی میپرداخته و چه بسا سرودن داستانهای شاهنامه را در همان زمان و بر پایه داستانهای کهنی که در داستانهای گفتاری مردم جای داشتهاند، آغاز کرده است. از میان داستانهای شاهنامه که گمان میرود در زمان جوانی وی گفته شده باشد، میتوان داستانهای بیژن و منیژه، رستم و اسفندیار، رستم و سهراب، داستان اکوان دیو و داستان سیاوش را نام برد.
#شاهنامه پرآوازهترین سروده
#فردوسی و یکی از
#بزرگترین_نوشتههای_ادبیات_کهن_پارسی است.
#شاهنامه، منظومه مفصلی است که از حدود ۶۰ هزار بیت تشکیل شده و دارای ۳ دوره
#اساطیری،
#پهلوانی و
#تاریخی است.
#شاهنامه روایت نبرد خوبی و بدی است و پهلوانان، جنگجویان این نبرد دائمی در هستیاند. پهلوانانی همچون فریدون، سیاوش، کیخسرو، رستم، گودرز و طوس از این دسته هستند. شخصیتهای دیگری نیز همچون ضحاک و سلم و تور وجودشان آکنده از شرارت و بدخویی و فساد است.
#فردوسی پس از سرودن نزدیک به بیست سال در تکمیل آن کوشید. این سالها همزمان با برافتادن
#سامانیان و برآمدن
#سلطان_محمود_غزنوی بود.
#فردوسی در سال ۳۹۴ هجری قمری در ۶۵ سالگی بر آن شد که
#شاهنامه را به
#سلطان_محمود پیشکش کند، و از اینرو دست به کار ویرایش تازهای از
#شاهنامه شد. او در ویرایش دوم، بخشهای مربوط به پادشاهی
#ساسانیان را تکمیل کرد. پایان ویرایش دوم
#شاهنامه در سال ۴۰۰ هجری قمری در ۷۱ سالگی او بوده است.
وی
#شاهنامه را در شش یا هفت دفتر به دربار
#غزنه نزد
#سلطان_محمود فرستاد. به گفته خود
#فردوسی، سلطان محمود «نکرد اندر این داستانها نگاه» و پاداشی هم برای وی نفرستاد. از این رویداد تا پایان زندگانی،
#فردوسی بخشهای دیگری نیز به
#شاهنامه افزود که بیشتر در گله و انتقاد از محمود و تلخ کامی سراینده از اوضاع زمانه بودهاست. در روزهای پایانی زندگی
#فردوسی از سن خود دو بار یاد کرده، و خود را ۸۰ ساله و جای دیگر ۷۶ ساله خوانده است.
وی را در شهر
#توس، در باغی که برای خودش بود، به خاک سپردند.
از زمان خاکسپاری
#فردوسی، آرامگاه او چندین بار ویران شد. در سال ۱۳۰۲ به دستور
#میرزا_عبدالوهاب_خان_شیرازی، والی
#خراسان، جایگاه آرامگاه را تعیین کردند و ساختمانی آجری در آنجا ساختند.
پس از تخریب تدریجی این ساختمان، انجمن آثار ملی با تلاش های
#محمد_علی_فروغی و
#سید_حسن_تقیزاده، ساخت آرامگاه فردوسی شد و هزینه این کار از سوی مردم پرداخت شد و بدون بودجه دولتی از ۱۳۰۴ شروع شد، آرامگاهی ساختند که در سال ۱۳۱۳ افتتاح شد. این آرامگاه با نشست در سال ۱۳۴۳ دوباره تخریب و تا سال ۱۳۴۷ بازسازی شد.
#شاهنامه برای همه
اقوام ایرانی از
#کرد تا
#آذری و
#لر و
#بلوچ و
#خراسان و
#گیلکی و
#مازنی است و همه در این کتاب
#اقوام_ایران نامیده شدهاند.
#یونسکو ی سازمان ملل
#شاهنامه_فردوسی را یکی از سه اثر ۷برجسته جهان شناخته است.
با ویرایش از کانال
@bargi_az_tarikhپایگاه
ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali