🔴برای سایه(هوشنگ ابتهاج)
مهرورزومهربانی،سایه جان!
آفتابِ دوستانی،سایه جان!
باهرآن کاو بازباناش دل یکیست
همدلی وهمزبانی،سایه جان!
گستراندسایه برماآفتاب
شعری ازخودچون بخوانی،سایه جان!
باهزاران سدکه بودت راهبند
بازهم رودی روانی،سایه جان!
جان دمی درواژگانِ شعرِخویش
زندگیبخشِ زبانی،سایه جان!
از دمات هرواژه یابدجانِ نو
تومسیحِ واژگانی،سایه جان!
چون درختی پُربَروپُرشاخ وبرگ
نیک برماسایهبانی،سایه جان!
باتکانِ شاخهای،چون تودبُن
نُقلِ تربرمافشانی،سایه جان!
کُهنگی نپذیردآب وآفتاب
درغزل،هم این،هم آنی،سایه جان!
پارهای ازحافظی:یعنی،چوناو
پارهای جان درجهانی،سایه جان!
گفتن ازپیری نزیبدبرتو،مرد!
تونودسالی جوانی،سایه جان!
ازتومرگِ تن نکاهدهیچ چیز
جانِ ناب ونابِ جانی،سایه جان!
همزمان باهرزمانی:درغزل
چون حقیقت،بی زمانی، سایه جان!
پرده برنگرفتهام ازهیچ راز
گربگویم جاودانی،سایه جان!
شیخو،رندی چون تو،خصمانایدوبس
خواستم این رابدانی،سایه جان!
تابه ایرانی رسیم آزادوشاد
آرزو دارم بمانی،سایه جان!
تاکه،درمیدانِ آزادی،به شور
شعرهایت رابخوانی،سایه جان!
#اسماعیل_خوییپایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali