#ایرانگردی_در_آلمان #Persien_in_Deutschland 🔺 ایران از نگاه یک گیاهشناس آلمانی
انتشار یک اثر فاخر از کارل هاوسکنشت که ایران قرن ۱۹ و ۲۰ را از نگاه تازهای بررسی میکند کارل هاوسکنشت Carl Haussknecht (1838-1903) گیاهشناس و داروساز آلمانی اهل تورینگن از دو سفر تحقیقاتی خود به امپراتوری عثمانی و ایران (1865 و 1866-1869) 15 دفتر خاطرات با مجموع تقریباً هزار صفحه از خود به جای گذاشته است.
یک تیم بین رشتهای از اساتید و پژوهشگران دانشگاههای ینا (گیاهشناسی)، هاله (مطالعات عربی/اسلامی) و بامبرگ (مطالعات ایرانی) برای اولین بار به عنوان بخشی از پروژهای که توسط DFG حمایت شده بود، آنها را رونویسی و ویرایش کردند.
مسیرهای هاوسکنشت
در ایران بر اساس مسیرهای پیکهای سوارهنظام بود و شبها را عمدتاً
در ایستگاههای رله یا کاروانسراها سپری میکرد.
در برخی موارد، او
در خانههای شخصی اقامت میکرد، اتاق یا حتی خانهای را اجاره میکرد.
یادداشتهای سفر او تصویری چندجانبه از ایران
در دوران حکومت ناصرالدین شاه ارائه میدهد. گستره وسیع اطلاعات به علاقههای متنوع هاوسکنشت که فراتر از گیاهشناسی و زمینشناسی بودند، مربوط میشود و از مسیری بهره میبرد که هم مراکز شهری و هم مناطق روستایی را
در بر میگرفت.
در شهرها، بهویژه
در تهران، هاوسکنشت شاهد رویدادهای سیاسی بود.
در دفترچهی خاطرات او مطالبی دربارهی اقتصاد ایران و نیز سیاست خارجی و داخلی شاه و وزیرانش درج شده است. این مشاهدات بینشهای ارزشمندی از تغییرات اجتماعی که ایران
در قرن نوزدهم تجربه کرد، ارائه میدهند.
علاوه بر این، هاوسکنشت فعالیتهای سفارتخانههای خارجی و فرستادگان آنها را که احتمالاً از نزدیک به او منتقل شده بودند، یادداشت کرده است. علاقهی داروسازی و پزشکی او و بهطور مشخص فعالیت او بهعنوان پزشک، اطلاعاتی
در مورد بیماریها و درمانهای موجود
در ایران
در اختیار او قرار داده بود. یادداشتهای او
در این زمینه همچنین از دانش پزشکان اروپایی که
در تهران
در مدرسهی نوپای دارالفنون تدریس میکردند، بهره بردهاند.
در مناطق روستایی، توجه هاوسکنشت به کشاورزی محلی و محصولات آن نیز معطوف بود. او همچنین بهطور ویژه از سایتهای باستانشناسی بازدید میکرد و وضعیت آنها را اغلب با گزارشهای مسافران قبلی مقایسه و بررسی میکرد. او تعداد زیادی از کتیبهها و نقوش برجسته را رسم کرد و بدین ترتیب گزارش خود را با یک جزء بصری تکمیل کرد.
او همچنین توجه ویژهای به اقوام داشت: او نه تنها نام و پراکندگی جمعیتی آنها را ثبت کرد، بلکه آداب و رسوم و اساطیر آنها را نیز همراه با لیستهای واژگان یادداشت نمود. و
در نهایت، او
در ایران نیز تمایل داشت تا نقشههایی که توسط کیپر ترسیم شده بود، گسترش داده و تصحیح کند. برای این منظور، او به دقت فاصلههای بین مکانهای مختلف و موقعیت جغرافیایی آنها را مستند کرد.
اگرچه هاوسکنشت
در طول زندگی خود دیگر هرگز به ایران بازنگشت، اما همچنان با آشنایان اروپایی و حتی ایرانی خود
در ارتباط بود.
در طول سفر شاه به اروپا
در سال ۱۸۷۳، سلطان اویس میرزا حتی او را
در وایمار ملاقات کرد و ناصرالدین شاه نیز او را با اعطای نشان شیر و خورشید، که جایزهای برای شهروندان خارجی بود که به ایران خدمات ویژهای ارائه کرده بودند، مورد تقدیر قرار داد.
@Iranistik_Deutschland✅ جلد دوم که مرتبط با ایران است
در فایل زیر قابل دریافت میباشد.