🔴 آزاده هستیم یا ستمپذیر؟!
✍ #وحید_احسانی 🔸بیشتر ما در محرّم به عزاداری برای سالار شهیدان پرداخته و میدانیم که مضمون آخرین توصیۀ ایشان این بود که: «آزاده باش هر چه که هستی عزیز من / حتّی اگر که بت بپرستی عزیز من [1]»، امّا «آزاده بودن» یعنی چه و ما چقدر آزاده هستیم؟
🔸پائولو فریره، صاحب نظر برجستۀ آموزش و پرورش، از «آزادگی» تعریفی ارائه میدهد که به نظرم خوب است همۀ ما بدانیم. وی بیان میدارد: «انسانها یا آزاده هستند یا ستمپذیر»، یعنی «آزادگی» را در مقابل «ستمپذیری» قرار داده و توضیح میدهد:
🔸ستمپذیر کسی است که به تَبَع طرز تلقّیاش از جهان (مانند جبرگرایی یا باور داشتن به این که تمام امور مهم جامعه تحت تسلّط کامل گروههای قدرتمندی هستند که از پشت پرده همه چیز را کنترل میکنند یا غیره)، یا اصولاً جامعه را اصلاح ناپذیر میداند و یا خود را توانا به ایجاد تغییرات در درون نظام اجتماعی نمیبیند. لذا، نسبت به اصلاح جامعه احساس مسئولیت نکرده و در این راستا تلاشی هم نمیکند، از فکر اصلاح خارج شده و به تنبلی همواره خوشایند و طبعنواز دل میسپارد، و با تسلیم شدن به سرنوشت محتومی که برای خود قائل شدهاست از مطالعه و تفکّر برای شناخت «روش اصلاح جامعه» نیز فاصله میگیرد [2].
🔸بنابراین، از این نظر، یکی از ویژگیهای انسان «آزاده»، ناامید نشدن از اصلاح جامعه و تلاش کردن در این راستاست. احتمالاً، بسیاری در پاسخ خواهند گفت که: «امّا از دست ما که کاری ساخته نیست»، امّا در این دنیا، آنچه درمان ندارد «مرگ» است و بس. هر وقت با مشکل یا دردی مواجه شویم که خود را قادر به اصلاح آن نمیبینیم، با آن مسئله به دو شکل می توانیم مواجه شویم:
1- نمیشه، فایده نداره، از دست ما کاری ساخته نیست، نمیتوانم و امثال آن
2- نمیدانم چگونه باید بر این مشکل غلبه کنم، راهش را بلد نیستم
🔸بسیاری از اولیای دین، حُکمای ایرانی و دانشمندان غربی، تلاش کردهاند این پیام را انتقال دهند که «دانستن، توانستن است». در ادامه، چند نمونه از جملات قصار مورد نظر ذکر شدهاست:
✅ امیر مؤمنان (علیهالسّلام): العِلمُ سُلطانٌ مَن وَجدَهُ صالَ بِهِ وَ مَن لَم يَجِدهُ صيلَ عَلَيه[3] (دانش، سلطنت و قدرت است، هر كه آن را بيابد با آن يورش بَرَد و پیروز شود، و هر كه آن را نیابد بر او يورش برند و مغلوب گردد).
✅ خاتم ملک سلیمان است علم / جمله عالم صورت و جان است علم (مولوی علیه الرّحمه)
توضیح: نقل شده است که حضرت سلیمان (ع)، انگشتری داشت که در آن یک نگین (خاتم) خاص قرار داشت، ویژگی این نگین یا خاتم این بود که حضرت سلیمان آن را به هر سمتی می گرفت، تمام قوای طبیعت و ملائکه و جنّیان در مقابلش سرتعظیم فرود آورده و در خدمتش قرار می گرفتند. مولوی میگوید این «نگین و خاتم ویژه» چیزی نبودهاست جز «علم و دانش».
✅ توانا بود هر که دانا بُود / ز دانش دل پیر بُرنا بُود (حکیم ابوالقاسم فردوسی علیه الرّحمه)
✅ نکوهش مکن چرخ نیلوفری را / برون کن ز سر، باد و خیره سری را
اگر تو از آموختنسر بتابی / نجوید سر تو همی سروری را
بسوزند چوب درختان بیبر / سزا خود همین است مر بیبری را
درخت تو گر بار دانش بگیرد / به زیر آوری چرخ نیلوفری را (ناصر خسرو علیه الرّحمه)
✅ دانش همانا قدرت است (فرانسیس بیکن)
🔸بر اساس مجموع مطالب بالا، یکی از ویژگیهای انسان آزاده این است که یا میداند برای اصلاح جامعه باید چه کار کند و لذا بخشی از توان و فرصت خود را صرف این کار میکند و یا نمیداند و لذا بخشی از توان و فرصت خود را صَرف مطالعه و علم آموزی میکند تا بفهمد که «جامعه چگونه اصلاح میشود» و «او برای تحقق این مهم چه کاری میتواند انجام دهد» (یا ترجیحاً هر دو).
🔸پانویسها:
[1] بیتی از غزلمثنوی بسیار زیبای امیرحسین خوشنویسان متلخّص به بیداد (شاعر آزاده) با مطلع «گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است / امّا چه سود، حاصل گلهای پرپر است».
[2] رجوع کنید به فصل اوّل از کتاب «آموزش ستمدیدگان» اثر پائولو فریر [این کتاب فقط یک بار در سال 1358 چاپ شده و در بازار موجود نیست. به منظور معرّفی آن در کلاس درس با مشکل مواجه شدم، لذا با انتشارات مربوطه تماس گرفتم و گفتند چون در بازار موجود نیست و بنا هم نیست که تجدید چاپ شود، استفاده از فایل پی دی اف کتاب بلامانع است] یا صفحۀ ششم (صفحۀ صدم مجله) از مقالۀ «آموزش و پرورش و انسان شدن: نظریۀ انتقادی پائولو فریره» اثر دکتر بختیار شعبانی ورکی.
[3] شرح نهجالبلاغة ابن ابیالحدید، جلد ۲۰، ص ۳۱۹.
http://telegram.me/Iranianspa