انجمن آنتی‌تئیست‌های‌ ایران

انجمن آنتی‌تئیست‌های ایران

✫ نگاهی به اندیشه‌های #فریدریش‌نیچه در نقد دین (۶)


★ حضیض سنخ‌های خدایی (۳)

#نیچه همچنین در روان‌شناسی شهیدان و متعصبان دینی تصریح می‌کند که این افراد از نظر روحی ناتوان یا انسان‌هایی متمردند. او کلیسا را متهم می‌کند که درست به همین‌گونه افراد پروبال می‌دهد تا از آنان برای مقاصد خود بهره‌برداری کند. #نیچه باور به مشیت الهی را کودکانه می‌داند و تصریح می‌کند که تقدیس شهیدان زیانمند است و این نظر را ترویج می‌کند که حقیقت آن است که کسی برای آن بمیرد.

#نیچه می‌افزاید که همه‌ جان‌های بزرگ و آزاده و نیرومند، #شک‌گرا بوده‌اند. نیرومندی و آزادی برخاسته از نیروی روحی، از طریق شک‌گرایی اثبات می‌شود، در صورتی که مومنان همیشه دربند و وابسته‌‌اند و می‌توانند به متعصبان تبدیل گردند. به گفته‌ #نیچه همه‌ حکومت‌هایی که بر روحانیان متکی بوده‌اند، به دروغ‌مقدس متوسل شده‌اند. نمونه‌ آن #پولس است که نیاز او برای رساندن روحانیان به قدرت باعث ایجاد مفاهیم، آموزه‌ها و نمادهایی می‌شود که با آن بتوان اراده‌ خود را به توده‌های مردم تحمیل کرد و #گله راه انداخت؛ چیزی که بعدها محمد نیز از مسیحیت وام گرفت

به باور #نیچه، جان‌های‌آزادشده امروزه شرایط آن را دارند تا چیزی را بفهمند که ۱۹۰۰ سال بد فهمیده شده است. تاریخ مسیحیت از زمان به صلیب کشیده شدن عیسی، تاریخ بدفهمی گام به گام و فزاینده‌ی یک نمادگرایی اولیه است. مسیحیت با گسترش خود همواره عوامانه‌تر و بربرمنشانه‌تر و مبتذل‌تر شده و آموزه‌ها و مراسم کیش‌های زیرزمینی امپراتوری روم و یاوه‌های همه‌گونه اذهان بیمار را در خود جای داده است. سرنوشت مسیحیت با این ضرورت همراه بوده که باورهای آن باید چنان بیمار و پست و مبتذل می‌شدند تا به نیازهای بیماران و فرومایگان و عوام پاسخ دهند. کلیسا نهایتا مجموعه‌ بربریت بیمارگونه‌ای است که به قدرت رسیده است؛ کلیسایی که دشمن مرگبار هر نوع راستگویی، هر نوع روح والا و هر نوع انسانیت صادقانه و نیکخواهانه است.
#نیچه به نیروی ویرانگر سیاسی دین نیز اشاره می‌کند و معتقد است که دین همواره بر ضد ارزش‌های والا بوده و این را تاریخ اثبات می‌کند. مسیحیت نخست میراث عصر باستان، بویژه امپراتوری روم و بعدها فرهنگ مورو ـ اسلامی در اسپانیا و سپس در جنگ‌های صلیبی فرهنگ شرق را نابود ساخته است. #نیچه همچنین در جنبش‌رنسانس آخرین شانس پیروزی فرهنگ والا را می‌بیند که می‌توانست مسیحیت را شکست دهد، آن هم در مرکز آن یعنی رم، ولی به گفته‌ او، جنبش #رفورماسیون مانع این امر می‌شو

همانگونه که گفتم نیچه در بررسی ریشه‌های مسیحیت به یهودیت نیز می‌پردازد. وی در یهودیت دینی را می‌بیند که از یک دین طبیعی اولیه‌ به دینی اخلاقی و ضدطبیعی تبدیل می‌شود. او بویژه کاست روحانیان‌یهودی را مسئول این دگرگونی می‌داند. به گفته‌ #نیچه، روحانیان یهودی همه‌ مفاهیم را قلب کردند تا بتوانند به قدرت برسند. کتاب مقدس یهودیان، عهد عتیق، جعل‌نامه‌‌ای ساخته دست خاخام‌هاست که در آن تاریخ قوم یهود به یک سازوکار رستگاری ابلهانه قلب شده است و در آن هرکس علیه #یهوه گناه کند مجازات می‌شود و هرکس مومن بماند پاداش می‌گیرد. به باور نیچه این‌ها همه در خدمت آنست که مردم مطیع روحانیان یهودی باشند
از دیدگاه #نیچه هنگامی که گرانیگاه زندگی نه به خود زندگی، بلکه به #آن‌جهان، یعنی به نیستی منتقل شود، از این طریق گرانیگاه زندگی از آن گرفته می‌شود. و این کاری است که دین انجام داده است

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists

انجمن آنتی‌‌تئیست‌های ایران


‌#حماقت و معادل‌های آن (۲)



✭ #عرف:

عرف یا توسل‌به‌اکثریت، به معنای پذیرش امری صرفا به این دلیل است که دیگران آن را پذیرفته اند. به لحاظ عقلانی، این به معنای جمع اصفار است. وقتی اصل دلیل کافی رعایت نشود، چه یک نفر و چه یک میلیارد نفر، در هر حال، همگی حتی یک دلیل برای پذیرش باور خود ندارند.
تقریبا تمامی مردم دنیا از عرف و اکثریت تبعیت می‌کنند. آنها کاری را انجام می‌دهند که مورد پذیرش همگان قرار بگیرد و سخنانی بر زبان می‌آورند که اکثریت را خوش آید
به همین خاطر، در افراد احمق می‌بینید که آنها بسته به اینکه با چه کسی سخن می‌گویند، نظرات و عقاید متعارض و متناقض ابراز می‌کنند زیرا یکی از انگیزه‌های اصلی آنها رسیدن به اجماع است.


برخی از #فمینیست ها، با قبول اینکه مشارکت و رسیدن به اجماع یکی از ویژگی های روانی زنان است، تلویحا یا صریحا به ترویج حماقت دست می زنند. آنها ادعا می‌کنند که به لحاظ روانی، مردان تمایل دارند برای اثبات خود، اظهار نظر و بحث کنند اما زنان برای تعامل و مشارکت و همبستگی بیشتر، ابراز نظر می‌کنند.

در پاسخ باید گفت به لحاظ روانی هر دو شخصیت احمق هستند و کسی که فکر می کند چنین رفتارهایی معقول است و می‌تواند بخشی از یک شخصیت انسان باشد، از همه احمق‌تر

توسل مردم به اکثریت و پیروی از #گله، آنچنان اراده نیرومندی علیه عقلانیت است که این نهضت یک نفری ترویج عقلانیت که من راه انداخته‌ام را کاملا عبث جلوه می‌دهد.

در این مورد، من هم چندان عقلانی رفتار نمی کنم زیرا واقعا امیدی نیست.



✭ #احساسات و #عواطف:

برخلاف ایمان، عواطف صرفا یک معادل برای حماقت نیست اما گاهی به عنوان معادل و پوششی برای توجیه حماقت استفاده می شود.
بسیاری از توده‌ها، ادعا می‌کنند که عقل همه چیز نیست و ما مجازیم برخی از رفتار و عقاید را برحسب عواطف‌مان بپذیریم. این افراد، تمایل دارند عقل را صرفا به حسابگری سود و زیان تقلیل دهند تا سخن مضحک خود را درست جلوه دهند.آنها می‌خواهند وانمود کنند که عقلانی بودن یعنی خشک و بی‌عاطفه و حسابگر بودن

در پاسخ باید گفت بر همه رفتار ما (در حیطه اخلاق) و عقاید ما (در حیطه معرفت‌شناسی) باید عقل حاکم باشد پیروی از عواطف فقط توجیهی است برای اینکه توده‌ها سخنان فردی را صرفا به خاطر محبوبیت اش بپذیرند. به جای #فکت و استدلال #عقلانی، وابستگی و تعلقات عاطفی (گاهی کلمه عشق هم معادلی برای حماقت می‌شود) به یگانه معیار احمق‌ها برای پذیرش سخنان تبدیل می‌شود. (بحث را مفصل تر نمی‌کنم، چراکه این #استراتژی کاملا واضح است)



اما معادل های دیگری وجود دارند که کمتر شناخته شده‌اند و گاهی تعجب‌برانگیز است که می‌بینیم از اینها برای توجیه حماقت استفاده می‌شود



#ادامه‌دارد




‏Join Us ☞ @iranian_antitheists