انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران◍ آیا محمد مبتلا به
صرع بود؟
احتمال اینکه قرآن و حدیث، بی خطا و یا بدتر آخرین‌پیام الهی باشند نه با رجوع به تناقضات و اشکالات پر شمار خود قرآن، بلکه با یادآوری واقعه مشهور
#غرانیق که سلمان‌رشدی و آیات‌شیطانی‌اش به آن اشاره می‌کنند قابل اثبات است
در این مورد، محمد به دنبال زبانی مسالمت‌جویانه با بت‌پرستان مکه بود و در همین حین وحی‌ای به او نازل شد که به بت‌پرستان اجازه می‌داد خدایان باستانی محلی‌شان را بپرستند (تلک غرانيق العلی - فسوف شفاعتهن لترجی (ایشان مرغان بلندپروازند - که‌بر شفاعت‌شان امید می‌رود). بعدها اما متوجه شد که این آیات نمی‌تواند از جانب الله باشد و توسط شیطان فریب خورده است. محمد نه تنها به وجود شیطان، بلکه به حضور موجودات کوچک صحرایی یعنی
#جن هم باور راسخ داشت.
بعدتر یکی از زنانش متوجه شد که وحی زمانی که محمد نیاز به آن دارد نازل می‌شود و او را بابت این موضوع شماتت می‌کرد. همچنین گفته می‌شود وقتی به او وحی می‌شد، از درد به خود می‌پیچید و صداهای بلندی در گوش خود می‌شنید و رشته‌های عرق از بدنش جاری می‌شد. بعضی منتقدین سنگدل مسیحی او را مبتلا به
#صرع می‌دانند (اما فراموش می‌کنند عین همین علایم را سنت‌پال در نزدیکی دمشق تجربه کرد)
به نظرم نیاز به گمانه‌زنی نداریم. تنها کافی‌ست به پرسش گریزناپذیر
دیوید هیوم بپردازیم: کدامیک محتمل تر است؟ اینکه مردی توسط خدا برای رساندن وحی که در کتب دیگری وجود داشته به عنوان مرسل انتخاب شده باشد، یا اینکه آن مرد وحی‌هایی که در پیشتر وجود داشته را بیان کرده و خودش باورش شده یا ادعا کرده که از سوی خدا مامور به این کار شده؟
درباره درد و صداهای گوش‌خراش و عرق‌ریزی هم بایستی افسوس خورد که رابطه با خدا به جای اینکه با آرامش و زیبایی و روشنی همراه بوده باشد، با رعشه بر اندام ظهور پیدا می‌کرده!
#پایانخدا بزرگ نیست: چگونه دین همه‌چیز را زهرآگین می‌کند | بخش ۹ | برگ‌های ۱۶۱ تا ۱۷۱
ᴊσɪη υѕ ☞
@iranian_antitheists
