#گفتگو#یادداشت⭕ تیتر نخست روزنامه رسالت، سه شنبه ۲۳ فروردین با طرح دیدگاههایی از
💧رضا شهبازی، مدیرکل دفتر بررسی مخاطرات زمینشناسی و زیستمحیطی سازمان زمینشناسی
💧محمدجواد سمیعی، كارشناس ارشد حوزه آب از گروه مهندسی- اجتماعی آبانگاه
💧علی بیتاللهی، عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی و دبیر کارگروه ملی مخاطرات طبیعی آماری
💧اسماعیل کهرم، بومشناس و فعال محیط زیست
http://paper.resalat-news.com/?nid=10289&pid=6&type=0❎ منابع آبی ما به شدت تضعیف شده و این تضعیف شدگی فقط مربوط به شرایط کنونی که بارندگی ها کاهش یافته، نیست. حتی در سال 98 که میزان بارندگی ها در برخی از استان ها بالاتر از حد نرمال بوده، با کسری مخزن وحشتناکی مواجه بوده ایم.
❎ یک نکته بسیار نگران کننده در مورد تمامی کلانشهرها و حتی شهرها و روستاها، اینکه برای عبور از تابستان پیش رو باتوجه به میزان بارندگی ها و وضعیت سدها، از سوی استانداران و وزارت نیرو و نمایندگان مجلس، فشارهای متعددی وارد شده، تا چاه های جدیدی برای شرب حفر شود؛ آن هم در دشت هایی که مدت هاست از لحاظ فنی، ظرفیت حفر چاه جدید به پایان رسیده است.
❎ اگرچه آب شرب اهمیت دارد، اما نه به قیمت آنکه سالانه چاههای جدیدی را در دشتهای ممنوعه حفر کرده و زیرپایمان را خالی کنیم. اگر بناست به آب شرب اولویت داده شود، باید بودجه اختصاص داده و چاههای موجود خریداری شوند و تعدادی از آنها مسدود و تعدادی هم به بخش شرب منتقل شود.
❎ نمونه این مسئله در سال های پیش نیز بروز کرد: در تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و بسیاری از شهرهای دیگر، در تابستان 97، گاه تا 100 حلقه چاه جدید حفر شد. این مسئله در دوره ای رخ داده که وزیر نیروی وقت، کاملا با مباحث آبی در سطح ملی و بین المللی آشنا بود اما فرصت ها از دست رفت و ریل گذاری ها؛ عموما ناکارآمد و حتی مضر و مشکل دار بود اما متأسفانه هیچ روندی برای ارزیابی و بازخواست چه در سطح استان ها و چه در سطح ملی وجود نداشته و ندارد. بنابراین حرف های بیمبنا، ادعاهای بی اساس و اقداماتی که برای منافع ملی و محیط زیست و منابع آب مضر است، بدون هیچ مسئولیتی، زمینه تداوم دارد.
❎ فرونشست آخرین مرحله مرگ آبخوان است. اگر آبخوان را مثل یک اسفنج در نظر بگیریم، این اسفنج فشرده شده و فضایی ندارد تا آب جدید را به خود جذب کرده و یا نگهداری کند. آبخوان ها در سراشیبی از بین رفتن هستند. منابعی که گاه چند صد هزار سال طول می کشد تا مجدد تشکیل شوند. اما بی توجه به این مسئله در حال حفر چاههای جدید هستیم. وقتی میزان مصارف کاهش یابد، تعادل بخشی ممکن است و وضعیت حداقل از این بدتر نمی شود و درصدی قابل احیاست، اما باید بپذیریم که بخشی را برای همیشه از دست داده ایم.
❎ شاید هجوم ریزگردها در این روزها فرصت خوبی باشد برای تأمل در این مسئله که موضوعات مطرح شده از سوی کارشناسان و فعالان محیط زیست، لوکس و ویترینی نیست. وقتی می گوییم آب زیرزمینی ما با این سرعت شدید در آستانه سقوط است، سخنی لوکس را بر زبان نمی آوریم. طبیعت برای نشان دادن عواقب اقدامات ما، کند و آرام حرکت می کند.
http://paper.resalat-news.com/?nid=10289&pid=6&type=0🔹 ۲۳ فروردین ۱۴۰۱
🆔 @IranENGOs