نقض حقوق بشر در مورد اعضای دربند
#تروریستهای_مجاهدین_خلق، بالاخص زنان عضو
1-عقیم سازی و تخلیه رحم زنان؛ مسعود رجوی با چنین عملکردی (سلب زندگی عادی و امید به آینده در زنان عضو) خواهان استفاده تمام عیار از زنان بود
2-ممنوعیت گفتگو در مورد زندگی گذشته و ممنوع بودن رابطه دوستانه بین اعضاء
3-جداسازی فرزندان از والدین (جدا کردن کودکان از خانوادههای آنها در درون سازمان
مجاهدین در آغاز دهه ۹۰ میلادی در عراق و فرستادن آن کودکان به کشورهای مختلف اروپایی و آمریکای شمالی؛ در عمل از هم پاشاندن نهاد خانواده؛ باعث ضربههای روحی شدید به این کودکان شد)
4- طلاق اجباری و مجبور کردن زنان به عشق ورزیدن به مسعود رجوی! تحت تاثیر فشارهای روحی- روانی مجبور کردن مردان و زنان مزدوج در دهه ۹۰ میلادی به «طلاق ایدئولوژیک» و پس از آن جداسازی جنسیتی بین زنان و مردان به تدریج اجرا شد.
5-عدم اجازه تماس اعضا با خانوادههایشان و قطع ارتباط اعضا با خانوادهها و برعکس
6-ممنوعیت استفاده از وسایل ارتباط جمعی از جمله موبایل، اینترنت و شبکههای اجتماعی و نبود شفافیت و پاسخگویی از سوی رهبری سازمان
مجاهدین خلق؛ خبرنگاران آزاد امکان دیدار و گفتگو با اعضای این سازمان را ندارند و حتی رهبری این سازمان از گفتگو با خبرنگاران آزاد خودداری میکند.
7- بازگویی آرزوهای جنسی و مجبور کردن اعضا به گزارشنویسی در مورد افکار و یا خواب و رؤیاهای جنسی و صحبت در مورد این موضوعات در حضور جمعهای کوچک یا بزرگ چند ده یا چند صد نفری. تهییج افراد حاضر در این نشستها به حمله لفظی و پرتاب آبدهن و توهین و اتهامزنی به فردی که به عنوان «سوژه» چنین گزارشی از خود ارائه داده است
8-زندان و شکنجههای جسمی و روحی- روانی اعضای ناراضی در درون سازمان
مجاهدین. اتهامزنی بیپایه و اساس به آنها. راهاندازی جنگ روانی، اتهامزنی و ترور شخصیت نسبت به آن دسته از ناراضیان که از سازمان
مجاهدین یا شورای ملی مقاومت جدا شده و پس از جدایی بطور علنی از تجربه خود در درون سازمان
مجاهدین سخن گفته یا آنرا انتشار دادهاند.