در زبان فارسی جدایی جنسی وجود ندارد . مثلا "او" شامل زن و مرد میشه. برخلاف زبانهای لاتین و عربی.
اگر جایی تاکید بر جنسیت باشه، در زبان فارسی، اولویت با بانوان است. بر خلاف زبانهای لاتین و اروپایی. ما میگیم زن و شوهر بجای husband and wife.
ما میگیم خواهر و برادر ، بجای brother and sister. ما میگیم زن و مرد، بجای men and women. حتی ما میگیم زن و شوهر. یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت (شوهر) پیدا میکنه. ولی هویت (زن) دست نمیخوره. بجای اینکه بگیم man and wife.
ما نمیگیم mankind. میگیم بشریت. ما هرگز در تاریخ و ادبیاتمون به جنسیت اهمیت ندادیم. اگر جایی لازم شده، زنان را در اولویت قرار دادیم. حتی در زبان فارسی، (زن) یک واژه و مفهوم مستقله. نه مثل wo/man. زائده ای کنار مرد. ما، ملتی نبودیم که الان هستیم!