جابر بن عبداللّه انصارى حكايت میكند : روزى
🌟مولاى متّقيان امام علی(عليه السلام)از محلّى عبور مى نمود، ناگهان متوجّه شد كه شخصى مشغول
#فحش دادن و
#ناسزاگوئى، به قنبر غلام آن حضرت است؛ و قنبر مى خواست تلافى كند و پاسخ آن مردبى ادب و تحريك شده شيطان و هواى نفس را بدهد. ناگهان
🌟امام علىّ(عليه السلام) بر قنبر بانگ زد كه : آى قنبر! آرام باش و سكوت خود را حفظ كن و دشمن خود را به حال خود رها ساز تا خوار و زبون گردد. سپس افزود: ساكت باش و با سكوت خود، خداى مهربان را خوشنود گردان و شيطان را خشمناك ساز و دشمن خويش را به كيفر خود واگذارش نما.
🌟امام علىّ(عليه السلام) پس از آن فرمود: اى قنبر! توجّه داشته باش كه هيچ مؤمنى نتواند
🌟خداوند متعال را، جز با
#صبر و بردبارى خشنود سازد.
و همچنين هيچ حركت و عملى همچون خاموشى و سكوت ، شيطان را خشمگين و زبون نمى گرداند. و بدان كه بهترين كيفر براى
#احمق ، سكوت در مقابل ياوه ها و گفتار بى خردانه او است. حقير گويد: تأ ييد و مصداق بارز آن ، نيز كلام
🌟خداوند متعال است كه فرمود: (اِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً ) وقتى با افراد نادان و بى خرد مواجه گشتيد، او را بدون پاسخ رها سازيد.
📚الكنى و الا لقاب : ج 2، ص 294
@Hamsaran_Beheshtihttp://eitaa.com/joinchat/2125922307C9dc10bacdel