در گذشته، سانسور از طريق مسدود کردن جریان اطلاعات به اجرا در می آمد. در قرن بیست و یکم، از طريق غوطه ور کردن انسانها در سیلاب اطلاعات بی اهمیت و نامربوط عملی می‌شود.
انسانها واقعا نمی‌دانند به چه چیزی توجه نشان دهند، و اغلب وقت خود را صرف بحث و بررسی درباره موضوعات فرعی می‌کنند. در زمان‌های دور، قدرت داشتن به معنی دسترسی به اطلاعات بود.
اکنون قدرت یعنی آگاهی بر اینکه از چه چیز باید چشم پوشید.
