یکی از مواردی که در مناظره روز جمعه کاندیداها و پس از مقایسه سخنرانی های هر کدام می توان یاد گرفت ضرورت توجه به مخاطب و سخن گفتن با زبان و ادبیات خاص اوست. مثلا به صحبت های آقایان میرسلیم و هاشمی طبا دقت کنید. هر دو این کاندیداها انگار جامعه مخاطب خود را که بیننده های پای تلویزیون بودند نمی شناختند. شاید سخنرانی آنها برای یک جمع تخصصی و یا گروه مشخص و محدودی از جامعه مناسب بود ولی برای عموم مخاطبین زبان آن ثقیل و غیرقابل درک بود. وقتی در چنین برنامه ها یا گفتگوهایی صحبت می کنیم زبان (کلمات عبارات و جملات) ما باید بسیار ساده و قابل فهم و عاری از هرگونه اصطلاحات و کلمات تخصصی (اقتصادی یا جامعه شناسی) باشد. در این زمینه آقایان جهانگیری قالیباف و روحانی به مراتب بهتر از سه رقیب دیگر خود عمل کردند. به قول مولوی چونکه با کودک سر و کارت فتاد هم زبان کودکی باید گشاد
