عمادالدین باقی
#جنگ_ويتنام
Канал
9,79 тыс.
подписчиков
481
фото
127
видео
1,47 тыс.
ссылок
بریده هایی از مقاله:
"مصونيت مخالفان، مصونيت قدرت"
روزنامه ياس نو، ۱۲ دی ۱۳۸۲
https://t.center/emadbaghi
#عمادالدین_باقی: رژيمي كه بخواهد زورمندانه با مخالفان مواجه شود از طريق برخوردهايش، مخالفان را تكثير مي‌كند و اعتبار مي‌بخشد، غول‌هاي كوچك را به غول‌هاي بزرگ تبديل مي‌كند به نحوي كه ديگر نمي‌توان آنها را در شيشه زنداني كرد. علاوه بر اين در حالي كه نيروي خويش را در اين گيرودار مستهلك مي‌سازد از نقاطي ديگر ضربه مي‌خورد كه تصورش را هم نمي‌كند....
اگر رژيمي نسبت به انتشار عقايد مخالف واكنش قهرآميز و حساسيت نشان دهد كمترين انتقاد عليه آن رژيم درنظر افكارعمومي نيز مورد حساسيت و توجه قرار مي‌گيرد اما اگر از كنار آن بگذرد و تحمل و مدارا كند شديدترين انتقادات هم عادي خواهد شد و مردم يا بدان اعتنا نمي‌كنند يا حساسيتي متناسب و با قاعده نشان مي‌دهند. در رژيم‌هاي بسته سياسي كوچك‌ترين سخن مخالف مي‌تواند براي كيان آن خطرناك شود ولي در #جامعه_دموكراتيك و باز، بزرگترين مخالفت‌‌ها نيز رژيم سياسي را نمي‌لرزاند. در جريان #جنگ_ويتنام تظاهرات ضدجنگ سراسر آمريكا را فراگرفت اما نه به سرنگوني رژيم سياسي كه فقط به تغيير حاكميت و سياست‌هاي آن انجاميد. در بحبوحه جنگ عليه عراق در همين چندماه پيش يك ميليون نفر در مقابل كاخ سفيد عليه جنگ تظاهرات كردند اما رژيم به مخاطره نيفتاد. در حالي كه ارتش اين كشور در ماوراي مرزها مشغول جنگ است مردم مي‌توانند آزادانه عليه جنگ تظاهرات كنند. نهادهاي مدني وظيفه خويش را انجام مي‌دهند دولت نيز كار خود را مي‌كند. دستگاه‌هاي تبليغاتي كشور ما نيز به استناد تظاهراتي كه با اجازه حكومت آمريكا و حمايت پليس آن كشور برگزار شده است عليه آمريكا تبليغ مي‌كنند و هرجا مخالفان جنگ متوسل به خشونت شده و با عكس‌العمل پليس آمريكا مواجه مي‌شوند چاشني اين تبليغات هم فراهم مي‌آيد اما در كشور ما پس از گذشت ۱۵ سال از جنگ نيز نمي‌توان آن را نقد كرد...نكته درخور توجه ديگر اين كه تمام فيلم‌هاي سينمايي تكان‌دهنده عليه پليس و سازمان سيا و حكومت آمريكا كه تلويزيون ايران كراراً آنها را براي بد‌نام كردن و تخريب آن حكومت پخش مي‌كند توسط خود آمريكايي‌‌ها و در خود آمريكا ساخته مي‌شود و به مؤثرترين و طبيعي‌ترين و بي‌رحمانه‌ترين شكل تماميت قدرت را به نقد كشيده و بي‌اعتبار مي‌سازند. در چنين شرايطي ديگر حرفي براي گفتن نمي‌ماند كه افرادي بخواهند از آن كشور مهاجرت كرده و با چند سخن تند و طعنه‌آميز متاعي پرمشتري براي ديگران عرضه كنند...آزادي بيان يعني اين كه شهروندان بتوانند مخالفت خويش را با حكومت و رهبران آن نيز آزادانه و بدون احساس ترس و ناامني و زندان بر زبان آورند....رژيمي كه به‌زور و حذف متوسل گردد، خود نيز كوچك مي‌شود و ظرفيت‌اش محدود مي‌ماند ولي رژيمي كه تحمل و مداراگري پيشه خويش سازد ظرفيت‌اش نيز توسعه مي‌يابد و ضريب ايمني آن افزايش پيدا مي‌كند. روش‌هاي استبدادي همواره دشمن خويش را به دست خود و در دل خود مي‌پروراند اما روش دموكراتيك و مداراگرانه، توانبخشي كرده و از عرصه سياسي و عرصه مدني آفت‌زدايي مي‌كند.
کانال گفتار های باقی
https://t.center/emadbaghi
http://www.emadbaghi.com/archives/000154.php
"مصونيت مخالفان، مصونيت قدرت"
روزنامه ياس نو، ۱۲ دی ۱۳۸۲
https://t.center/emadbaghi
#عمادالدین_باقی: رژيمي كه بخواهد زورمندانه با مخالفان مواجه شود از طريق برخوردهايش، مخالفان را تكثير مي‌كند و اعتبار مي‌بخشد، غول‌هاي كوچك را به غول‌هاي بزرگ تبديل مي‌كند به نحوي كه ديگر نمي‌توان آنها را در شيشه زنداني كرد. علاوه بر اين در حالي كه نيروي خويش را در اين گيرودار مستهلك مي‌سازد از نقاطي ديگر ضربه مي‌خورد كه تصورش را هم نمي‌كند....
اگر رژيمي نسبت به انتشار عقايد مخالف واكنش قهرآميز و حساسيت نشان دهد كمترين انتقاد عليه آن رژيم درنظر افكارعمومي نيز مورد حساسيت و توجه قرار مي‌گيرد اما اگر از كنار آن بگذرد و تحمل و مدارا كند شديدترين انتقادات هم عادي خواهد شد و مردم يا بدان اعتنا نمي‌كنند يا حساسيتي متناسب و با قاعده نشان مي‌دهند. در رژيم‌هاي بسته سياسي كوچك‌ترين سخن مخالف مي‌تواند براي كيان آن خطرناك شود ولي در #جامعه_دموكراتيك و باز، بزرگترين مخالفت‌‌ها نيز رژيم سياسي را نمي‌لرزاند. در جريان #جنگ_ويتنام تظاهرات ضدجنگ سراسر آمريكا را فراگرفت اما نه به سرنگوني رژيم سياسي كه فقط به تغيير حاكميت و سياست‌هاي آن انجاميد. در بحبوحه جنگ عليه عراق در همين چندماه پيش يك ميليون نفر در مقابل كاخ سفيد عليه جنگ تظاهرات كردند اما رژيم به مخاطره نيفتاد. در حالي كه ارتش اين كشور در ماوراي مرزها مشغول جنگ است مردم مي‌توانند آزادانه عليه جنگ تظاهرات كنند. نهادهاي مدني وظيفه خويش را انجام مي‌دهند دولت نيز كار خود را مي‌كند. دستگاه‌هاي تبليغاتي كشور ما نيز به استناد تظاهراتي كه با اجازه حكومت آمريكا و حمايت پليس آن كشور برگزار شده است عليه آمريكا تبليغ مي‌كنند و هرجا مخالفان جنگ متوسل به خشونت شده و با عكس‌العمل پليس آمريكا مواجه مي‌شوند چاشني اين تبليغات هم فراهم مي‌آيد اما در كشور ما پس از گذشت ۱۵ سال از جنگ نيز نمي‌توان آن را نقد كرد...نكته درخور توجه ديگر اين كه تمام فيلم‌هاي سينمايي تكان‌دهنده عليه پليس و سازمان سيا و حكومت آمريكا كه تلويزيون ايران كراراً آنها را براي بد‌نام كردن و تخريب آن حكومت پخش مي‌كند توسط خود آمريكايي‌‌ها و در خود آمريكا ساخته مي‌شود و به مؤثرترين و طبيعي‌ترين و بي‌رحمانه‌ترين شكل تماميت قدرت را به نقد كشيده و بي‌اعتبار مي‌سازند. در چنين شرايطي ديگر حرفي براي گفتن نمي‌ماند كه افرادي بخواهند از آن كشور مهاجرت كرده و با چند سخن تند و طعنه‌آميز متاعي پرمشتري براي ديگران عرضه كنند...آزادي بيان يعني اين كه شهروندان بتوانند مخالفت خويش را با حكومت و رهبران آن نيز آزادانه و بدون احساس ترس و ناامني و زندان بر زبان آورند....رژيمي كه به‌زور و حذف متوسل گردد، خود نيز كوچك مي‌شود و ظرفيت‌اش محدود مي‌ماند ولي رژيمي كه تحمل و مداراگري پيشه خويش سازد ظرفيت‌اش نيز توسعه مي‌يابد و ضريب ايمني آن افزايش پيدا مي‌كند. روش‌هاي استبدادي همواره دشمن خويش را به دست خود و در دل خود مي‌پروراند اما روش دموكراتيك و مداراگرانه، توانبخشي كرده و از عرصه سياسي و عرصه مدني آفت‌زدايي مي‌كند.
کانال گفتار های باقی
https://t.center/emadbaghi
http://www.emadbaghi.com/archives/000154.php