مقصود از سرالقدر که ابن عربی گاهی آن را #سرالاخلاص نیز خوانده است, اعیان ثابته ای است که امکان ندارد عینی از #اعیان از حیث ذات و فعل در دارِ هستی ظاهر شود به قَدرِ خصوصیّتِ قابلیّت و استعدادِ ذاتش.
علمِ به سرالقدر که ابن عربی آن را به حق از اجل علوم می داند که انسان را از راز اعظم هستی آگاه می سازد, عبارت است از علم به اعیان اشیاء و استعدادات و احوال و آثار آنها در مظاهر هستی که آن را عالَم می نامیم.
پس عالِمِ به این علم و صاحب آن, از اسرار هستی آگاه و از افعال و احوال عباد مطّلع است و به خوبی می داند که هر موجودی را مسیری است معیّن که به ناچار آن را می پیماید و از قانون هستی و سرالقدر که حاکم و متحکّم در سراسر وجود است, پیروی می نماید.