✍🏻وقتی سخنِ خیری گفتی و دلالت بر #خیر کردی، نخستین عمل کننده و مخاطب بدان خیر باش!
✍🏻نَفس، خویش را نصیحت گر باشد چون بر تو بُخل می ورزد، زیرا نظر خلق به فعل شخص، بیشتر از نظر آنان است به سخنش، و هدایت یافتن به فعلش، از اهتدا و هدایت یافتن به قولش بیشتر است.
✍🏻وقتی کسی را دیدی که با بدکاران معاشرت دارد و او نزدت آدم خوبی است، در باره اش از جهت همصحبتی با بدکاران گمان بَد مَبَر! بلکه به بدکاران حُسن ظن داشته باش که با این نیک مرد هم صحبتند، مناسبت را در #خیر قرار ده (نه در #شر). زیرا خداوند در روز رستاخیز هیچ کس را از حُسن ظن به خَلق مورد پرسش قرار نمی دهد، بلکه از بدگمانی دربارهٔ خَلق مورد پرسش قرار می دهد!
✍🏻 این نصیحت تو را کافی است - اگر پذیرفتی - و این وصیّت تو را بسنده است - اگر بدان عمل کنی - .
✍🏻نَفسَت را حدیث (نیّت) به عمل #خیر کن، اگر چه انجام ندهی!
✍🏻هر گاه نفست را به #شر و بَدی حدیث (نیّت)کردی، قصد و عزم بر تَرکِ آن برای خدا کن! مگر آن که قَدَرِ پیشین و قضای پَسین بر تو غلبه کند، و اگر خداوند انجام آن چه را که با خودت نیّت و حدیث نفس کرده ای ننوشته باشد [انجامش ممکن نشود]، آن را حسنه و ثواب می نویسد.