واژهٔ #قضا در لغت و #قرآن مجید به معنای مختلف به کار رفته است که عبارتند از:
۱_ معنای #امر، مانند «وقضی ربک ان لاتهبدو الایاه»(۱۳/۱۷) یعنی: پروردگارت فرمود که جز او را نپرستید.
۲_ معنای #حکم، مانند «فأقض ما انت قاض» (۷۲/۲۰) یعنی: حکم کن به آنچه تو حکم کننده ای.
۳_ به معنای #خلق و#احکام، #اتمام مانند: «فقضیهن سبع سموات فی یومین»(۱۲/۴) یعنی: خداوند آفرینش هفت آسمان را با احکام و استحکام در دو روز به پایان رسانید.
۴_ به معنای #اعلام، مانند «و قضینا الی بنی اسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الارض مرتین و لتعلن عفواً کبیراً» (۴/۱۷) یعنی: در کتاب به بنی اسراییل اعلام نمودیم که البته در زمین دوبار فساد خواهید کرد و هر آیینه سرکشی خواهید کرد سرکشی بزرگ.
{#کاتب_مسیح مختصر و روشن و مطابق مقصود چنین نوشت:}... اگر سالک, #ظنّ امام را به #علم بدل گرداند و #امت خود را در #جنگ و #صلح اداره کند و #عدل را بر #احکام امّت حاکم سازد و #پارسایی را در میان #فرماندهان رواج دهد, او را #ولایت داده کمکش می کنیم. اگر از این #شرط_ولایت عدول کرد, او را عزل کرده و دیگری را به جای وی می نشانیم؛ مطلوب ما از سالک, آگاهی او بدین مسائل و هدایت امّت در راه هموار و مستقیم است.