✍🏻#ساعت_زمین ، ساعتی برای آرامش ِ
زمین☘️ به امیدِ روشناییِ همیشگیِ
#سیاره_دوست_داشتنی_مان_زمین :
🌏 #ساعت_زمین ، یک رویداد جهانی سازماندهی شده توسط صندوق جهانی طبیعت است. طی این واقعه که از سال 2007 در
#سیدنی آغاز و به مرور در جهان ترویج داده شد، خانواده ها و کسب و کار با خاموش کردن چراغ ها و سایر دستگاه های الکتریکی غیرضروری خود به مدت یک ساعت آن را یادآوری می کنند و آرمان نخست این اقدام این است که آگاهی درباره ی
#تغییرات_اقلیمی و نیاز به مصرف محتاطانه انرژی در جهان ابقا شود.
برخی افراد، اقداماتی از این دست را، نمایشی و فرمالیته خوانده و معتقدند با این کارها، چیزی درست نمی شود.
لیکن نکته اینجاست که شاید این اقدامِ کوچک، در مقابل میلیون ها ساعت اتلاف انرژی در جهان، هیچ به نظر برسد، اما باید از کنار اقداماتِ کوچک، ساده گذر نکنیم.
همانگونه که یک طرح ساده تحت عنوانِ روز بدون خودرو در جهان، که با عنوانِ
#سه_شنبه_های_بدون_خودرو در ایران دنبال شد، توانست به خوبی جای خود را در میان ایرانیان باز کند و در مدت زمان کوتاهی، تبدیل به یک پویش ملی شود.
مدتها بود که دیگر دوچرخه ای در خیابان ها نمی دیدی و شاید آخرین خاطرات دیدارِ دوچرخه سوارها در خیابان برای ِ ما دهه ی شصتی ها، پیرمرد لحاف دوز ِ دوره گرد، و آخرین کاراکترهای دوچرخه سوار، در رسانه های جمعی،
#قصه_های_مجید ،
#هوشنگ_مرادی_کرمانی ، ساخته ی ارزشمند
#کیومرث_پوراحمد بود؛ و دوچرخه و دوچرخه سواری جایش را با خودروسواری و ویراژ در خیابان ها عوض کرده بود؛ اما دیدیم که یک حرکت کوچک و ساده چطور توانست به دوچرخه های خاک خورده کنار انبارها، جانی دوباره بخشد؛ حرکتی که شاید در ابتدای امر، نمایشی و فرمالیته خوانده شده بود.
پس می بینید که حتی کارهای کوچک می توانند به سرعت جای ِ خودشان را در میان انبوه آلودگی های
#محیط_زیستی باز کنند.
یک نمونه ی دیگر از این موارد،
#نذر_طبیعت است. که آن هم به شایستگی در کشور ما درخشید و دوستداران
#محیط_زیست ، با نذری های کوچک، برای حیات وحش، علوفه، آبشخور و ... و برای
#محیط_بانان وطن، آزادی را به ارمغان آوردند.
پس
#نذر می کنیم در شب 29 مارس، مصادف با پنجم فروردین 1396، یک ساعت چراغ هایمان را خاموش کنیم، به امیدِ روشنایی و فروغ همیشگیِ
#سیاره_دوست_داشتنی_مان_زمین #نذری تان قبول درگاه حق ...
☘️ #نذر_طبیعت#ساعت_زمین_پیشرفت_تغییرسبک_زندگی@EarthHour