🔷🔸 زنان و زندان
🖋احسان شریعتی
🔹در پایان روزهای بزرگداشت رسمی و صوری از مقام «زن» (زبان مادری، زمین و بانوان، ولادت حضرت فاطمه، روز جهانی زن: ۲ و ۵ و ۷ و ۱۷ اسفند)، تصویری از خانم رهنورد (به همراه مهندس موسوی که غبار سالهای حصر را بر سر و روی داشت)، در شبکهها منتشر شد که سخت تکاندهنده و تأملبرانگیز بود، و از جمله این پرسش وجدانآزار را برمیانگیخت که به چه جرم یک زن روشنفکر مسلمان ایرانی میبایست چنین عقوبتی را تحمل کند؟ همسر و همراه یک شخصیت مبرز و مبغوض بودن؟
🔸هنوز اندی از این ماجرا نگذشته بود که خبر محکومیتهای سنگین خانم ستوده رسید. هنگامیکه یک وکیل در حین انجام وظیفه با چنین اتهامات و احکامی مواجه میشود، مردم منبعد شکایت خود را باید به کجا برند؟
🔹باز در جای دیگر، خبر از مادری میشنویم که همچنان بیمار و دور از فرزندان، در اعتراض به شرایط حبس خویش تهدید به اعتصاب عذا میکند.
و درست در همین احوال، جناب آقای «دبیر ستاد حقوق بشر
قوه قضائیه» در تلویزیون میفرمایند: غربیها به ما درس ندهند که ما خود کشوری مدعی رعایت حقوق بشر هستیم ! (نقل به مضمون)
🔸القصه، در چنین روزگاری، چه جای نالیدن از پریشانی اوضاعی که از فرط عیان بودن بینیاز از هرگونه بیان است؟
و در آستانهٔ سال نو، چگونه میتوان آرزوی آزادی زندانیان وجدان و عقیده را داشت، و بسر بردن ولو موقت در کنار خانوادههایشان در ایام عید را ؟ و چه انتظاری میتوان داشت از آن نوع مقامات اهل قضا که حتی در ایام چهلمین سالگرد انقلاب، یکبار شنیده شده باشد که تقاضای عفو یک زندانی سیاسی-عقیدتی را مطرح کرده باشند؟
🔹زندهیاد مادرمان پوران، این شعر خاقانی را سخت دوست میداشت و همیشه از حفظ میخواند که :
🔅« دندانهٔ هر قصری پندی دهدت نو نو، پندِ سر دندانه بشنو ز بُن دندان،
گويد که تو از خاکي، ما خاک توايم اکنون، گامي دو سه بر ما نه و اشکي دو سه هم بفشان،
ما بارگه داديم، اين رفت ستم بر ما، بر قصر ستمکاران تا خود چه رسد خذلان ! »
#زندانی_سیاسی_عقیدتی#قوه_قضاییه#یادداشت#احسان_شریعتی ✅ @Dr_ehsanshariati