محمد درویش

🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۴🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴دولت آمریکا از سال ۱۹۶۵ می‌دانست که ذوب یخ‌ها در جنوبگان، کارِ اوست!🔴

🖋داستان #مک‌دانلد با راجر ریوِل - یکی از دانشمندان برجسته که مشاور اغلب روسای جمهور در آمریکا هم بوده - از #پروژه_منهتن (ساخت بمب اتمی)، به پایان رسید. او همکار نزدیک مک‌دانلد و پرِس از دوران خدمت مشترک آنها در دولت کندی بود. در یک گزارش از سال ۱۹۵۷ که با همکاری هانس زوس (شیمیدان و فیزیکدان اتمی اتریشی‌تبار) نوشته شده بود، ریول نتیجه‌گیری کرد: «نوع بشر در حال حاضر یک آزمایش ژئوفیزیکی در سطح وسیع انجام می‌دهد که نه در گذشته بوقوع پیوسته و نه در آینده صورت خواهد گرفت.» ریول به دفتر هواشناسی در تاسیس اندازه‌گیری متداوم دی‌اکسیدکربن نیوار در مکانی نزدیک به مرتفع‌ترین نقطه Mauna Loa در جزیره هاوایی، در ارتفاع ۱۱۵۰۰ پا از سطح دریا کمک کرد. یک متخصص ژئوشیمی جوان بنام چارلز دیوید کیلینگ، داده‌ها را نمونه‌برداری می‌کرد. نمودار او بعدها به عنوان منحنی کیلینگ مشهور شد.
پس از نزدیک به یک‌دهه مشاهدات، ریول نگرانی‌های خود را به اطلاع #لیندون_جانسون رساند و او نیز آنها را در ضمن یک پیام ویژه، دو هفته پس از مراسم تحلیفش به اطلاع کنگره رساند. جانسون شرح داد نسل او «ترکیبات نیوار را با احتراق سوخت‌های فسیلی در سطح جهانی تغییر داده» و دولت او خواستار انجام یک بررسی پژوهشی توسط کمیته مشورتی علمی در این زمینه شد. ریول مدیر این کمیته بود و گزارش اجرایی آن در سال ۱۹۶۵ درمورد دی‌اکسیدکربن از ذوب شدن سریع یخ‌های قطب جنوب، بالا آمدن سطح دریاها وافزایش اسیدی شدن آبهای شیرین می‌گفت. در سال ۱۹۷۴، سی آی اِی یک گزارش محرمانه درباره مشکل دی‌اکسیدکربن ارایه داد. این گزارش به این نتیجه رسید که تغییرات اقلیم از حدود سال‌های ۱۹۶۰ آغاز شده‌اند و «هم‌اکنون مشکلات اقتصادی عمده‌ای در سراسر دنیا ایجاد کرده‌اند. تاثیرات اقتصادی و سیاسی آینده باورنکردنی خواهند بود.» با این وجود انتشار گازها همچنان ادامه پیدا کرد و مک‌دانلد هشدار داد که با این سرعت می‌توان نیوانگلند را بدون برف دید! همچنین غرق‌شدن شهرهای بزرگ ساحلی، کاهش تولید گندم در امریکا تا ۴۰٪ و مهاجرت اجباری یک‌چهارم از جمعیت دنیا. پرِس پرسید: «از ما می‌خواهی که چه کنیم؟»
مک‌دانلد تصور داشت که طرح رئیس جمهور در پی بحران نفت عربستان سعودی، برای ترویج انرژی خورشیدی یک آغاز خوب است ـ او تا این حد پیش رفت که ۳۲ پنل خورشیدی را به منظور گرم کردن آب مورد مصرف خانواده‌اش بر سقف کاخ سفید نصب کرد. اما برنامه جیمی کارتر برای ترغیب تولید سوخت‌های مصنوعی ـ گاز و سوخت مایع از سنگ و ماسه‌های نفتی ـ یک ایده خطرناک بود. نیروی هسته‌ای، به رغم رخداد هسته‌ای تری مایل‌آیلند (مارس ۱۹۷۹ در پنسیلوانیا)، می‌بایست گسترش پیدا کند. اما حتی گاز طبیعی و اتانول نسبت به زغال سنگ ارجحیت داشتند. هیچ راه دیگری وجود نداشت: تولید زغال سنگ می‌بایست در نهایت پایان پیدا کند.
در روزهای بعد، پومرنس به مرور ناآرام شد. تا آن‌زمان او توجه خود را بر دانش مربوط به دی‌اکسیدکربن و پیامدهای احتمالی آن تمرکز داده بود. اما اکنون با ملاقات انجام شده در کنگره، او از خود می‌پرسید که همه اینها چه معنایی برای آینده‌اش دارد. همسرش، لِنور، در ماه هشتم بارداری بود؛ آیا بدنیا آوردن یک کودک به دنیایی که در فاصله‌ای نه چندان دور می‌توانست برای زندگی نامساعد شود، کاری اخلاقی بود؟ و او از این متعجب بود که چرا می‌بایست او، یک لابی‌گر سی و دو ساله، بدون تجربه علمی، باشد که توجهی بیشتری نسبت به این بحران نشان می‌دهد؟
دست آخر، چند هفته بعد، مک‌دانلد با او تماس گرفت تا بگوید که پرِس موضوع را بدست گرفته. روز ۲۲ ماه مه، پرِس نامه‌ای به آکادمی ملی علوم نوشت و خواستار یک ارزیابی کامل درباره موضوع دی‌اکسیدکربن شد. جول چارنی، پدر هواشناسی مدرن، اقیانوس‌شناسان، دانشمندان علوم جوی و طراحان اقلیمی برجسته کشور را برای قضاوت درباره صحت هشدار مک‌دانلد گردهم آورد ـ آیا دنیا واقعا در مسیر یک فاجع در حرکت بود؟ پومرنس از جنبش ایجاد شده در چنین مدت زمان کوتاهی، متعجب بود. دانشمندان در سطوح بالای دولت درباره خطرات احتراق سوخت‌های فسیلی برای سال‌ها آگاهی داشتند. با این‌وجود نه تنها مقدار ناچیزی در کنار مقالات در رسانه‌ها، سمپوزیوم‌های دانشگاهی و گزارشهای فنی انجام داده بودند، بلکه نیز هیچ سیاستمدار، ژورنالیست یا کنشگری در این زمینه مبارزه نکرده بود. پومرنس گمان داشت که این در حال تغییر است. اگر که گروه تشکیل شده از جانب چارنی تایید می‌کرد دنیا در جهت یک بحران حیاتی در حرکت است، رئیس جمهور ناچار به عمل می‌بود.

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510