✍ یکی از افسوسهای اغلب محیطزیستیها این است که چرا هرگز در اعتراض به جنگلتراشی ناشی از #سدسازی، جادهسازی و معدنکاویهای افراطی و غیراصولی چنین اعتراضهای پرشور و پرشماری رخ نمیدهد؟ چرا در غم از دست دادن #هورالعظیم، #جازموریان، #گاوخونی، #بختگان و فرونشست زمین در جایجای وطن از تهران تا همدان و از فارس تا #میناب یکصدم چنین جمعیتهایی را نمیبینم که برای از دست رفتن این مواهب بیرقیب هم اشک بریزند؟ و چرا کسی پرِ خاطرش نیست که سالانه بیش از ۴۰هزارنفر از ایرانیان در اثر #آلودگی_هوا کشته میشوند؟! تحلیلم را در این باره بخوانید تادریابید #عیسی_کلانتری و دیگر مدیران ترسو و عافیتطلبی که دربرابر مدارس طبیعت ایستادند، تا چه اندازه طبیعتستیز هستند. شرم بر آنها ...