👩👩👧👦👩👩👧👦👩👩👧👦👩👩👧👦👩👩👧👦#دوشنبه_مقاله_دبستانک♦️ تکلیف مدرسه
هدف از انجام تکلیف این است که دانشآموز مطلب آموزش یافته را بهطور کاملتری درک کند. بنابراین نوع و نحوهی انجام آن باید بهصورتی باشد تا دانشآموز بهصورت فعالانه با فرآیند یادگیری همگام شود و یاد بگیرد چگونه پاسخ پرسشهای خود را پیدا کند.
حمایت والدین و کمک به فرزندان در درک و تمرین تکلیف، علاوه بر تأثیر مهم آن در یادگیری و آموزش، کودک را برای پذیرش مسئولیتهای شغلی در آینده آماده میکند.
در این یادداشت، مهمترین مواردی را بررسی میکنیم که به والدین و دانشآموزان کمک میکند تا با آرامش و اطمینان در این مسیر قدم بردارند.
🔷 روال ایجاد کنید
اولین قدم، تعیین
روال و برنامهی مشخص برای انجام تکلیف است.
به دانشآموز کمک کنید در زمان و مکان مشخصی، بدون ایجاد مزاحمت و حواسپرتی تکلیف و برنامهی درسی خود را انجام دهد.
🔷 مرز و محدودیت ایجاد کنید و به آن پایبند باشید
از آنجا که برنامهی انجام تکلیف بهطور مداوم اجرا میشود، والدین باید همزمان مرزهای مشخصی را برای فرزندشان ایجاد کنند. مثلا تلفن همراه دانشآموز و تلویزیون باید در زمان انجام تکلیف خاموش باشند. یا اینکه تکلیفها باید قبل از ساعت ۹ شب تمام شوند.
🔷 برنامهریزی کنید
قبل از شروع انجام تکلیف، دانشآموز باید فهرستی از تکلیفهای مدرسه تهیه کند. بنابراین یک دفترچهی مناسب برای فرزندتان تهیه کنید تا بهصورت روزانه فعالیتها را در آن یادداشت کند. این فهرست شامل تکلیفهای مدرسه، ساعت تماشای تلویزیون، مطالعهی کتاب، ورزش، کلاسهای خارج از مدرسه و ... است. انجام این کار بهصورت تدریجی باعث میشود دانش آموز احاطهی کلی نسبت به کارها و وظایفش داشته باشد. اطلاع دانشآموز از حجم کارهایی که باید انجام شود، میزان استرس و بینظمی را تا حد زیادی کم میکند.
با این دو توضیح که: الف. همهی این کارها باید مورد خواست و میل دانشآموز باشد / ب. حجم مجموعهی آنها معقول و متناسب با وقت و توان او باشد.
🔷 مسئولیتپذیری
صرف نظر از سن دانشآموز یا نوع مدرسه، کودکان باید یاد بگیرند انجام تکلیف مدرسه، مراقبت از وسایل شخصی مانند کتاب، دفتر، لوازمالتحریر، مسئولیت شخصی آنها است. گاهی اوقات پیگیریهای مداوم والدین، بچهها را از برعهده گرفتن این مسئولیتها بینیاز میکند و این موضوع باعث میشود تا سالهای متمادی والدین از نحوهی انجام تکلیف فرزندشان شکایت داشته باشند.
🔷 ایجاد «فضای یادگیری»
تا جاییکه امکان دارد، برای فرزندتان فضای یادگیری ایجاد کنید. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، مقالهی «خانهی ما، مدرسهی ما» مربوط به دبستانک خانگی را مطالعه کنید.
فضای یادگیری به دانشآموزان امکان میدهد تا وقتی در خانه هستند از نظر ذهنی وارد «حالت مدرسه» شوند.
دسترسی به همهی کتابها و لوزامالتحریر مورد نیاز در یک فضا، امکان ایجاد حواسپرتی را کم میکند. به طور مثال: لازم نباشد دانش آموز برای تراشیدن مداد و ... از جای خود بلند شود.
🔷 اولویت بندی را آموزش دهید
دانشآموز باید یاد بگیرد فعالیتهای خود را اولویتبندی کند. بنابراین بعد از نوشتن فهرست فعالیتهای روزانه، آنها را به ترتیب اهمیت شمارهگذاری کنید. طبیعی است که در سالهای اولیهی دبستان، همراهی والدین برای برنامهریزی و اولویتبندی خوب است. اگر این کار بهدرستی انجام شود، دانش آموز را در سالهای آینده از لزوم همراهی والدین بینیاز خواهد کرد.
🔷 نقاط قوت کارش را پیدا کنید
اگر تازه شروع به برنامهریزی کردهاید، در پایان روز یا هفته، به کمک دانش آموز نقاط قوت برنامهاش را بررسی و پیدا کنید. اگر مواردی نیاز به تغییر داشته باشد، همواره به فرزند خود اعتماد کنید. نکتهی مهم این است که فرزندتان خودش را صاحب برنامه بداند.
🔷 تشویق و حمایت کنید
والدین باید همواره به عنوان حامی و مشوق حضور داشته باشند. تکلیف مدرسه هرگز نباید بهعنوان اهرم فشار برای بچهها در نظر گرفته شود. بنابراین حمایت و تشویق کلامی همراه با مداومت و پیگیری در اجرای برنامه به کودک احساس اعتماد به نفس و انگیزه بیشتری میدهد تا بهطور مستمر مسئولیتها و عملکرد خود را دنبال کند.
#شادی_امامی#تکلیف_مدرسه #روال #فضای_یادگیری #برنامه_ریزی #مسئولیت_پذیری #اولویت_بندی #نقاط_قوت #تشویق #حمایت #پیگیری #اعتماد #مداومت👩👩👧👦👩👩👧👦👩👩👧👦👩👩👧👦👩👩👧👦@dabestanak