📝 #یادداشت #جامعه_شناسیواویلا !! لیلی؟ دوست دارم خیلی؟ عجیبه.
✍ دکتر
#فردین_علیخواه،
جامعهشناس
جای جمله " دوستت دارم" در زندگی واقعی ما ایرانیان کجاست؟ در طول شبانهروز چند نفر از ما این جمله را میگوییم یا میشنویم؟ اگر تحلیل خود را در این نوشته کوتاه زوجها قرار دهیم در خصوص جمله " دوستت دارم" چند گروه را میتوان شناسایی کرد. البته باید گفت که در درون هر یک از این گروهها نیز تنوعات مختلفی دیده میشود که در اینجا نمیتوان به همه آنها پرداخت.
۱- کسانی که همسرشان را دوست ندارند ولی به او میگویند که دوستش دارند. این گروه یکعمر شریک زندگیشان را فریب میدهند و در مقابل او نقش بازی میکنند. اینان در اوایل، هنگام مسواک زدن به دندانهایشان، وقتی به آینه نگاه میکردند کمی از خودشان خجالت میکشیدند ولی بهتدریج گفتن دروغی مانند "دوستت دارم " برایشان عادی میشود.
۲- کسانی که همسرشان را دوست دارند و به او میگویند که دوستش دارند. این وضعیت نرمال است. البته اینکه چند بار در روز، یا هفته، یا سال به همسرشان میگویند؛ میتواند موضوع تحلیل باشد. نحوه اجتماعی شدن این افراد میتواند بررسی شود. اینکه چگونه و از کجا یاد گرفتهاند که راحت بگویند دوستت دارم.
۳- کسانی که همسرشان را دوست دارند ولی به او نمیگویند که دوستش دارند. برای فهم این افراد باید زندگی و نحوه اجتماعی شدنشان را بررسی کرد. اینان یا یاد نگرفتهاند که باید دوست داشتن را ابراز کرد و یا یاد گرفتهاند ولی با خودشان میگویند ابراز علاقه موجب " پررو" شدن طرف مقابل میشود، یا چه نیازی است که گفته شود، بدون گفتن آنهم زندگیمان پیش میرود و ...
۴- کسانی که همسرشان را دوست ندارند ولی به او نمیگویند که دوستش ندارند. معمولاً هرکدام از این زوجها در لاک خود فرورفته و با دیگری کاری ندارد. بیشتر اینان برای بقاء زندگیشان استراتژیِ نگفتن دوستنداشتن را انتخاب میکنند. درواقع هر کس در جزیره خودش زندگی میکند.
۵- کسانی که همسرشان را دوست ندارند و به او میگویند که دوستش ندارند. این وضعیت درواقع شلیک تیر خلاص به زندگی زناشویی و نقطه اوج طلاق عاطفی است. البته کم نیستند کسانی که این جمله را میگویند ولی سالهاست باهم زندگی میکنند.
۶- کسانی که اصلاً نمیدانند همسرشان را دوست دارند یا نه! اساساً به این مسئله فکر نمیکنند. زندگی جریان دارد و دو طرف هم به همدیگر عادت کردهاند. بله عادت. چهکاری است که به این موضوعات "شکمسیری " فکر شود!
موضوع تحلیل این نوشته گروهی است که "همسرشان را دوست دارند ولی به او نمیگویند که دوستش دارند". گاهی اوقات میخواهند بگویند ولی گویی زبانشان میگیرد. حاضرند ده کامیون پر از شن را با بیل خالی کنند ولی این جمله را نگویند!
اظهارِ دوست داشتن هم مانند دیگر رفتارهای اجتماعی، یادگرفتنی است. منظور آن است که نهادهای اجتماعی مانند خانواده، مدرسه و رسانههای جمعی به ما یاد میدهند که احساساتمان را در دلمان پنهان نکنیم و آنها را آشکار کنیم. حال شما میتوانید با این پیشفرض
جامعهشناختی به سراغ نهادهای اجتماعی نظیر صداوسیما، مدارس و خانوادهها رفته و آنها را در خصوص تعلیم رهاسازی احساسات و گفتن جملههایی مانند دوستت دارم ارزیابی کنید. واقعاً در چند درصد خانوادههای ایرانی والدین چنین جملههایی را به همدیگر میگویند؟ سایر نهادها چقدر سعی میکنند به افراد یاد بدهند که احساساتشان را بروز دهند و جملهای مانند "دوستت دارم" را به زبان بیاورند.
یک روز چند نوجوان را دور خودم جمع کردم. از هرکدام از آنها خواستم که بگویند" آی لاو یو"I love you . آنان بهراحتی و بدون هیچگونه خجالتی این جمله را بیان کردند. حتی بعضی از آنها بهجای یکبار؛ چند بار آنرا تکرار میکردند"آی لاو یو"، " آی لاو یو"، " آی لاو یو" . از آنها خواستم به فارسی بگویند" دوِستت دارم". سرشان را پایین انداختند و خندیدند! باز درخواستم را تکرار کردم. به همدیگر نگاه کردند و خندیدند و نگفتند. پس از چند بار سماجت من؛ کمکم گفتند ولی نه به روانی آی لاو یو!! با آنها در این خصوص صحبت کردم. متوجه شدم که آنها ؛ که درواقع نسل جدید بودند آنقدر در فیلمها، کارتونها و حتی بازیهای کامپیوتری و موبایلی جمله " آی لاو یو " را شنیده اند که گفتن آن برایشان بسیار راحت شده است. برعکس، جمله " دوستت دارم " را آنقدر در
جامعه کم شنیدهاند که گفتن آن برایشان مشکل است. درواقع اظهار " آی لاو یو" به آنها خوب یاد داده شده است ولی اظهار " دوستت دارم" نه.
🆔 @Bookzic