#شاعرانهغریب است سرگردانی در مه!
آنجا که تنهاست هر سنگ و بوته‌ای،
و هیچ درختی درخت دیگر را نمی‌بیند.
همه تنهایند.
پر از دوست بود دنیا برایم،
آنوقت که زندگی‌ام نور بود.
اینک که مه فرو می‌افتد
دیگر کسی قابل رویت نیست
راستی که هیچکس عاقل نمی‌شود،
مگر اینکه تاریکی را بشناسد،
که خاموش و گریز ناپذیر،
از همه جدا می‌کند او را
غریب است در مه سرگردان شدن!
زندگی تنها بودن است
هیچ کس چیز دیگری نمی‌شناسد.
همه تنهایند...
#هرمان_هسه |
@BOOK_LIFE
