«من در سنگر هستم، در اين خانه محقّر، در اين خانه فرياد و سكوت، فرياد عشق و سكوت. در اين خانه سرد وگرم، سردی زمستان و گرمای خون. در اين خانه ساكن و پرجوش و خروش، سكون در كنار رودخانه و هيجان قلب و شور شهادت . خانه نمناک و شيرين، نم آب باران و طعم و لذت شيرين شهادت . خانه بیشكل و زيبا، بیشكلی ساختمان و زيبايی ايمان . خانه كوچك و باعظمت، كوچكی قبر و عظمت آسمان . اين خانه كوچك، این سنگر، اين گودی در دل زمين، اين گونی هاي برهم تكيه داده شده پر از حرف است، فرياد است، غوغاست... صدای پرمحبت اصغر و حرف زدن آرام رضا و خوش زباني منصور. بغض گلويم را گرفته، قطرات اشكم هديهتان باد. تنهايی، عميق ترين لحظات زندگی يك انسان است. خدايا اين خانه كوچك را بر من مبارك گردان.
در اين چند روز با خاك انس گرفته ام، بوی خاك گرفته ام، رنگ خاك گرفته ام. حال میفهمم كه چرا پيامبر(ص)، علي بن ابي طالب (ع) را ابوتراب ناميد...
(بخشی از خاطرات
شهید سید
حسین علم الهدی)
سالروز شهادت سردار سید
حسین علم الهدی، دانشجوی رشته تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد و روز شهدای دانشجو گرامی باد.
🇮🇷#شهید_حسین_علمالهدی#بسیج_دانشجویی_دانشکده_ادبیات @Bas_Adabiat